3 Ocak 2011 Pazartesi

Televizyon ve Bebeklerimiz

Televizyonun zararları saymakla bitmez ki bu biz yetişkinler için bile böyledir. Biraz araştırma yaptım ve sizler için bu yazımı derledim. Açıkcası bütün bu fiziksel etkenlerin dışında televizyonu hayatımızdan çalınmış zaman olarak değerlendiriyorum, elbette ki az da olsa faydalı programlarda var ama ne yazık ki günümüzde tamamen faydasız pek çok programı içeren TV karşısında vakit öldüren çok fazla insan olduğunu da biliyorum. Benim burada bahsedeceğim çocuklarımıza özellikle de 0-3 yaş grubuna olan zararı. Caillou bir çığır açmış hızla yayılıyor ben bunu çevremdeki küçük çocuğu olan bütün annelerden duyuyorum. Her çocukta bir merak, evet eminim yararlı, geliştirici yönleri vardır ama daha 2 yaşını bile doldurmamış çocuklarına bunu izletenler var etrafımda, hatta çok daha küçük bebeklere. Kısaca ben kızıma 3 yaşına kadar TV izlettirmeyi düşünmüyorum. Diyorlar ki çocuk çok hareketli oyalansın biz de işimize gücümüze bakalım ama hele ki sırf çocuktan kurtulma maksatlı TV seyrettirilmesi bana çok acımasızca geliyor.  Peki ne mi bu zararlar;
2007 yılında Journal of Developmental Psychology’de yayınlanan bir çalışmaya göre, 8-16 aylık dönemde bir bebeğin TV seyrettiği her saat başına 3 yaşındaki dil becerisinin 6-8 kelime daha geri olduğu gösterilmiştir. Ayrıca TV’ye maruz kalan 12-36 aylık çocukların hafıza, dikkat ve odaklanma becerisi bakımından TV’yle tanışmayan çocuklara göre dezavantajlı olduğu bulunmuştur. The Archives of Pediatrics dergisinde 2010 yılında yayınlanan bir çalışmada ise haftada birkaç kez dvd izleyen ve hiç izlemeyen çocuklar karşılaştırılmıştır. Bu çalışma ise, ne kadar erken yaşta dvd izlemeye başlanırsa ilerleyen dönemde kelime hazinesinin o denli geri kaldığını göstermiştir. Bu araştırma sonuçları doğrultusunda Amerika’da “The Baby Einstein Company” e açılan davada, şirket dvd’lerin çocuk gelişimine katkı sağlamadığını kabul etmiş ve müşterilerine para iadesi yapmıştır.
“Gelişen İnsan Beyni Üzerinde Televizyonun Etkisi” adlı kitabın yazarı Keith Buzzell’e göre, altı-yedi yaşlarında bir çocuğun beynindeki sinir hücreleri milyonlarca bağlantı yapabilecek bir kapasiteye sahiptir. Bu gelişim potansiyeli, çocuk on-on bir yaşlarına geldiğinde sona erer ve çocuk bu bağlantıların % 80’ini kaybeder. Eğer o yaşlara kadar çocukta bu sinir hücreleri arası bağlantılar geliştirilmemiş ise, artık geliştirilemez. Kullanılmayan kapasiteler kaybedilmiş olur. Sonrasında beyinde üretilen bir enzim, kötü bağlantıları tamamen eritip yok eder.
Kısacası, sinir bağlantılarının gelişmesi tamamen sağlıklı bir şekilde uyarılmalarına bağlıdır. Meselâ bir bebek yerde duran bir topu eline almaya çalışırken, onu dişlemeye çalışırken, atarken, hatta o toptan çıkan ses ya da kokuyu algılamaya çalışırken beynindeki sinir hücreleri kendi aralarında bağlantılar yaparlar. Çocuk televizyon izlediğinde ise çok yönlü sinirsel uyarılma mahrumiyeti yaşar. İşte bu nedenle, kendisiyle konuşulmayan, dokunulmayan ya da oynanmayan çocuğun beyin hacmi, normal çocuklara göre % 20-30 daha küçük kalır.



Uzman Pedagog Sinem Olcay’ın yaptığı açıklamaya göre; yaşamın ilk yıllarında dil ve zeka gelişimi çok hızlıdır. Araştırmalara göre beyin gelişiminin %70’i yaşamın ilk yılında %90’i ise ilk 5 yılda tamamlamaktadır. TV ise beynin gelişim mekanizmasına aykırı prensiplerle çalışır. Bir bebeğin görsel olarak derinlik, boyut, perspektif farklılıklarını anlaması beyin gelişimi adına attığı en önemli adımdır. Oysa ki TV’deki görüntüler bebeklerin boyut farklılıklarını anlamasına yardım etmez: iki boyutlu bir çizim ile üç boyutlu gerçek bir nesne arasındaki farkı bebekler TV’den öğrenemezler. TV’de derinlik yoktur: bebekler TV’de hangi nesnenin daha uzak hangisinin daha yakın olduğuna karar veremez. Erken yıllarda tamamlanan diğer önemli bir beyin gelişimi aşaması da, nesnelere farklı açılardan bakınca onları farklı şekillerde göreceğimiz bilgisidir. Oysa ki TV’deki görüntülere hangi açıdan bakarsak bakalım aynı şeyi görürüz. Yetişkin beyin TV’deki bu yanılsamayı ayırt edebilir ama bebek beyni yanılır. Hatta bebekler TV ekranında gördükleri şeyleri ayrı ayrı figürler olarak değil bir bütün olarak algılarlar. O sebeple de figürleri takip edip izlemek yerine, ekranın tamamına adeta hipnotik bir etkiyle ve boş gözlerle dalıp giderler.
Çocuklarda dil gelişiminin nasıl ortaya çıktığını öğrendiğimizde TV ’nin sadece zeka gelişimini değil dil becerilerini de neden olumsuz etkilediğini kolayca anlarız. Erken yıllarda dil gelişimi yüz ifadesi, ses tonu, işaret gibi pek çok sosyal ipucuna bağlıdır. Çocuklar kelimelerin anlamlarını söylediklerimizden çok nereye baktığımız, nasıl bir ses tonuyla söylediğimiz, neye işaret ettiğimizi gibi sosyal ipuçlarından yola çıkarak çözerler. Ayrıca çocuklar için dili öğrenmenin en iyi yolu, konuşmanın tanıdık bir kişi tarafından ve kendisiyle soru-cevap gibi karşılıklı olarak yapılması durumudur. TV’de ise bu sosyal ipuçları ve karşılıklı etkileşimden eser yoktur. O sebeple, çocuklar TV  izleyerek dil öğrenemezler.
İşte bunları bilip de kim hala bebeğine TV izlettirebilir?

5 yorum:

İkiz Annesi sdilek dedi ki...

merhaba takipteyim artık..Hayırlı olsun blogunuz.

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

çok teşekkür ederim şimdi kendimi daha bir sorumlu hissettim:)

büşra dedi ki...

Ben de Tv konusunda çok hassas olmama rağmen, çevremde tabiri caizse tvsiz nefes alamayan insanlar var.İşimiz zor

deryazade dedi ki...

televizyon bagimlisi bir aileden gelmeme ragmen televizyonumuz oturma odasinda degil calisma odasinda ve tv seyretmek isteyen oraya gider. ogluma kesinlikle tv seyrettirmiyorum ama malesef kimi ziyarete gitsek tv baskösede ve oglumda miknatis gibi yapisiyor hemen :(

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

ne yazık ki çok haklısın:( aynı durum bizde de oluyor ve ben genelde hemen kapattırmayı deniyorum ve trajikomik şekilde bu isteğime dalga geçer gibi gülen oluyor, çocuklara tv seyrettirilmemesi gereğinin bilincinde olmayan insanlar da çok ne yazık ki...