13 Ocak 2012 Cuma

Kreş Ekenin Ne Biçeceği Olsa Keşke Mesele

Az sonra bahsedeceğim her şeyi duyduğum anda kanım donmuşken, bir de buraya yazmak benim için çok zor olacak. Ancak gözümüzü kapayıp, kulağımızı tıkayamayacağımız kadar büyük bir problem bu!
Süt kızımın annesi Çocuk Gelişimi mezunu ve geçenlerde gördüğü ilan sonucu bir kreşe başvuruda bulunmuş. Burası kreş ve anaokulu olan, iki adet villadan oluşan, oldukça kaliteli ve ücreti dolgun, adı duyulmuş bir yer. Görüşmeye çağırmışlar ve 2-3 yaş grubuna öğretmen olarak başlayabileceğini söylemişler. Bu arada kendi kızını da bu gruba dahil edebileceğini, böylece kızını da bırakmak zorunda kalmayacağını öğrenince bundan iyisi daha ne olabilir diye düşünmeden edemedik.
Dün gitti ve gördükleri karşısında büyük bir şok yaşayarak geri döndü. Hepsi olmasa da bana anlattıklarından aklımda kalanları madde madde sıralıyorum ve bu bahsettiğim kreş grubunun 2-3 yaş grubu olduğunu bir kez daha vurguluyorum:
- Çocuklar söz dinlemeyince itilip kakılıyor, hafifçe çimdikleniyor ve tek kolundan sürükler gibi merdivenlerden indiriliyor.
- Yemek vaktinde, çocuğun ağzındaki lokma kusma pahasına da olsa öğretmen tarafından parmakla zorla boğazına ittiriliyor ve bu şekilde ittire ittire yemekler bitirtiliyor.
- Uyku vaktinde çocukların kafaları üstten tutulup hızla sağa-sola sallanmak suretiyle uykuya dalmaları sağlanıyor.
-Nerdeyse hepsi antibiyotik kullanıyor ve hasta.
- Akşama kadar saç baş pespaye hale gelen çocuklar, akşam anne-babaların gelmesine yakın düzgünce giydirilip hiç olmadığı kadar tatlı dil ve canım cicimlerle uğurlanıyor.
Yazarken yeniden sarsıldığımı hissettim ve tüm bunları düşününce kendi kızım aklıma geldi. Bu bahsedilen mekan hem belli bir ismi olan hem de kameralı sistemle izleme olanağı bulunan bir yer. Ama arkadaşım kamera arkası olayların bunlar olduğuna şahitlik etmiş ve bazı yerlerde bu duruma tepki bile vermiş. Karşı tarafın cevabı, başka türlü bu kadar çocukla nasıl baş edebiliriz olmuş. Orada işe başlamadı ama bu durumu yetkili mercilere bildirecek muhakkak.
Şimdi:
Madem bu kadar çocukla baş edemeyeceksiniz insafsız, vicdansız, insanlıktan nasibini almamış yaratıklar niye bu işi yapıyorsunuz? Evet çocuk idare etmek zor, biz bile anne olarak yeri gelip bir çocuğu idare edemiyoruz ama madem bu işe soyunulmuş, o zaman hakkıyla yapmak gerekir. İnsan gibi, büyük bir sabırla o çocuklara yaklaşmanız için size emanet ediliyor o çocuklar.
Peki ya aileler? Nasıl olurda bir aile çocuğunun nasıl yedirildiğini, uyutulduğunu merak etmez. Ya bunları gerçekten bilmez ve görmez ya da göz yumar. İkinci ihtimal uzak gibi geliyor ama belki de bu durumu kabullenenler de vardır bilemiyorum.
Her kreş elbette böyle değildir ama bahsettiğim yerin aylık yüksek meblağlarla kreş hizmeti veren, belli kalitede(!) bir yer olması işin boyutunu daha da değiştiriyor. Sarsıldım… Zaten ben 3 yaşında bir çocuğun bile bebek olduğunu düşünen ve en az 4 yaştan önce kreşe karşı olan bir anneyim. Sadece kızım henüz küçük olduğu için bu konulardaki fikirlerime değinmiyorum.
Niçin kreş? Sadece çalışan annelerin değil, evde olan annelerinde 3 yaşından sonra çocuklarını kreşe gönderdiğini biliyorum. Amaç eğitimse eğer, eğitimin en âlâsını çocuğuma verebilecek kadar yeterli görüyorum kendimi, zaten günümüzde eğitim onca materyalle elimizin altında. Amaç sosyalleşmekse, annelerin olduğu oyun grubu ortamlarında da pekâlâ çocuğum sosyalleşebilir ve dahi yeteneğini geliştirebileceği alanlara yönelebilir.
Yalnız 3 yaşında değil! Avrupa’da 3 yaşında kreşe gitmeyen çocuk yok, durum Türkiye’de de bu boyuta getirilmeye çalışılıyor. Ama çocuğu sırf eğitilsin ve sosyalleşsin diye başkalarının yedirmesine, uyutmasına, sevgisine(!) terk etmeye karşıyım. O yüzden çocuğumu sadece sevgisinden ve korumasından zerre şüphe duymayacağım babaannesinden başka kimseye emanet etmem. Ve yine o yüzden, iki çocuğu birden babaanneye bırakmak ona büyük bir külfet ve zorluk olacağı için, çocuklarımın başında en azından anaokulu çağına gelene kadar olacağım ve kreşlerde büyümelerine izin vermeyeceğim. Çünkü 3-4 yaşında bir çocuk da bebektir, hâlâ annenin bakım ve sevgisine muhtaç durumdadır, henüz gelişim aşamasındadır.
Eğer ben bu çocuğu doğurduysam, bakacağım! Bakmayacağım çocuğu da hiç doğurmayacağım! Ağır mı oldu biraz; bu konuda fikrim sabit kreş anneleri kusuruma bakmasın.

26 yorum:

hayatreceli dedi ki...

Allah onları bildiği gibi yapsın yazık çok yazık umarım birgün onların çocuklarına da bu şekilde davranırlar yada onlar birilerinin eline düşerşer şerefsizler adilerr ayy sinirlerim bozuldu valla...

julyasia dedi ki...

off çok üzüldüm okuyunca.
insanda biraz vicdan olur :((

benim anlamadığım zaten kreşe 3 yaşında verilmesinin sebebi çocuğun kendini ifade edebilmesi değil mi ? yani çocuk kreşteki olayları ailesine anlatabilmeli.

hoş bu arada son laflarınıza içerlemedim değil. ben çalışan bir anneyim ve kızıma aile büyükleri bakamıyor. mecburen 3 yaşında kreşe vereceğim.çocuğumun bir kardeşi yok ve onun ruh sağlığı için bir süre sonra kendi akranları ile bir araya getirmek zorundayım.kreşe çocuğunu veren anne onu terkeden anne değildir. böyle düşünmenize üzüldüm açıkçası

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Julyasıa; seni üzmek ıstemezdım ama sadece bu benim fikrim kuçuk yaşta kreş olayına karsıyım bebegımın yabancı insanlar tarafından bakımının saglanmasını istemem çalışmak için bile olsa ama bu demek degil kı kesin doğru budur sadece tercıh ve herkesin kendine göre tercıhlerı var bu kimseyi iyi ya da kötü anne yapmaz
Reçel; çok sinirlenmişsin canım ama yine de hiçbir çocukk böyle bişeyı haketmez çok kötü birinin çocuğu olsa bile cocuklar günahsız varlıklar..

bujene dedi ki...

kreşte olanlar üzücü ve tartışılması gereken ayrı bir mevzu. allaha havale ediyorum, inşallah yaptıklarının cezasını bulurlar.

ben yazdığınız son paragrafa takıldım. 2 ve 3 yaşında kreşe gönderdim. çalışmıyorum... bu demek değildir ki ben bu çocuğa bakamıyorum, terkediyorum ya da sevgimden mahrum ediyorum... bu fikriniz çok ağır. çalışmayan biri olarak zaten onu saatlerce kreşe mahkum etmiyorum, yarım gün. çok da faydasını gördüm. inanın evde herşeyi çocuğa öğretemiyorsunuz, gün gelecek kreşe veya anaokuluna başladığında bunu çok daha iyi anlayacaksınız. istediğiniz kadar faaliyet yapın oyun grubuna gönderin. kreşlerin (eğer gerçekten iyi ve güvenilirse) çok faydası olduğuna inanıyorum.

neclasude dedi ki...

bende kızımı bir buçuk yaşından beri kreşe gönderiyorum sevde. Bizde bakıcımızda aynı sorunu yaşadık malesef birdahada başka bakıcıya bırakamadım çalışmak zorunda kalınca çokta tercihinde kalmıyor tabi bu demek değildirki böyle yerlere prim verelim lütfen bahsettiğiniz kreşin isminide verin buda sizin sorumluluğunuz.Bir daha çocuk doğurmam diyordum bende bırakıp gideceksem madem büyük konuşmamak lazım hayat insana mecburiyetler getirebiliyor.Şİmdi ikinci kez istememe rağmen hamileyim ve aynı süreçleri yaşamak zorundayım.O yüzden bulunduğum durumdan başkalarını yargılamak yada kesin ve net yapmam demek olmuyor Rabbim sanada yaşatmasın inş ama evebeynlerin olmadığındada çalışmak zorunda kalablirsin

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Aslında ben hiçkımseyı yargılamıyorum kı yargılama hakkımda olamaz zaten. Bu konudaki dusuncem net bebek yaşta bir çocuğun anneden ayrı bırakılmasına karsıyım. ben kızımı kayınvalıdeme bırakırken bile iç dunyamda sıkıntı yaşıyorum ve master biter bitmez de doktoraya devam edebılecegım halde ertelıyorum. Kendim için yapacaklarım var ama cocuklarıma karşı da sorumluluklarım var. Bebek yaşta en çok ihtiyac duydukları zamanda anneden mahrum kalmalarını istemiyorum ve istisnalar kaıdeyı bozmaz diyorum. Gerçekten anne calısmazsa o evin geçim sıkıntısı olacak durumlar olabilir ama bunlar çok az cogunluk hep daha iyi daha iyi olsun diye cabalıyor ama bir bebeğin anne hakkından ödünler veriliyor. Annelik benim gözümde herşeyin üstünde ve eğer bir çocuk geldıyse sebebi ben olarak dünyaya sorumluyum kendımden de öte.

emrelerinmaceraları dedi ki...

Bu kreş nerede?İsim verebilir misin? Benim oğlumda tam gün kreşe gidiyor bizde de kamera sistemi mevcut ve istediğimiz bir tarihi izleyebileceğimizi söylüyorlar.Acaba güvenmekle hata mı yaptık.

Peki bunu yaşayan çocuklar kendilerini ifade edemiyorlar mı:((( Çok üzüldüm.

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Kreşi resmi bir şey oılmadan ifşa etnek doğru olmaz diye düşünüyorum.. Herkes kreşini bu bılgıler ışığında daha detaylı gözden geçirebılır ama.

birdamlacıkyağmur dedi ki...

Tüylerim diken diken oldu yaa!

ÇokBilmiş dedi ki...

Ben 2,5 yaşında yuvaya gitmeye başlamışım. Şikayetçi değilim, şimdiki aklımla iyi ki gitmişim diye düşünüyorum. Bence her çocuğun yuva deneyimine ihtiyacı var.

Ama bu koşullar altında kızımı yuvaya göndermek istemiyorum. Kafama göre bir yuva bulamadım ve kötünün yisine razı olmak gibi bir niyetim de yok. Ama şöyle kendi evinde 2-3 çocuğa bakan, konusunda eğitimli bir anne bulsam, gözüm kapalı gönderirim kızımı.

Kızım şu anda 29 aylık ve artık benden başka birileriyle zaman geçirmek istiyor. Son 2 aydır beni hafta içi günde sadece 1 saat görmesine rağmen, daha fazla zaman talep etmiyor. Çocuklar büyüdükçe anneye bağımlılığı azalıyor.

yaruze... dedi ki...

Hiçbir zaman büyük konuşmamak lazım diye düşünüyorum...

Adsız dedi ki...

Geçen sene oğlumuzu Ankara Cevizliderede bir kreşe göndermiştik ev yakın diye, elleri ve kolları parçalandı seramiklerin üzerine düşmüş hala tedavisi sürüyor ve milli eğitime defalarca şikayette bulunmama rağmen hiçbir sonuç alamadık. Kreş seçerken çok dikkat ediniz,yavrularımızı emanet ettiğimiz kreşlerin çoğu maalesef basit bir ticarethaneden ibaret.

XeDaBe dedi ki...

kreşin ismi, korkmadan verilmeli ki biz de çocuğumuzu yanlışlıkla oraya vermeyelim

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Kresın ismi acıklanmalı dıyen arkadaşlar; Ben bu kresın isminin acıklanmasını hele kı resmi olarak kanıtlanmıs bir şey yokken etik bulmuyorum. Kaldı ki bu kresın adı acıklanınca her şey bıtecek mı yanı sizce sadece bu kreş mı böyle? Bence bu kalitede bır kreste bunlar görülüyorsa diger kreşlerde de bu tıp şeyler yaşanabilir. Bence mühim olan yazıdakı ayrıntılar ışığında herkesin kreşini yeniden gozden gecırmesı ve detaylara önem vermesidir. Eğer kreş adı açıklamak çözüm olsaydı acıklardım elbette ayrıca bunu "korku" ile ılıskılendırmeyı anlayamadım ve anlamaya da calısmayacagım.

Sitare dedi ki...

yaruze
sadece tek bir cümle yazmış
ve en net şekilde ifade etmiş.
Allaha dua et de sevde,eşin işsiz kalmasın,kayınvalidenin de sağlığı bozulmasın.
bol bol et ama bu duaları hiç aksatmadan olur mu:(
son nokta olarak da şunu demeden geçemeyeceğim bizim gibilerin kalbini çok ama çok fena kırdın,teessüf ederim:(

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Sevgicim...
Öncelikle amacım hiçkimseyi kırmak ya da üzmek değildi ama fikirlerimi de söylemeye hakkım olduğunu düşünüyorum. Ayrıca bu yazımın devamı aşağıdaki linkte onu da okursan sevinirim.

http://benkizimindelisiyim.blogspot.com/2012/02/kres-meselesinin-devam.html

Son olarak, evet kızımın babaannesi var ki bırakıyorum ama doğurmadan önce anneannesi de vardı ve ben anneme bırakmayı hayal ediyordum. Annem vefat etti babaannesine bıraktım. Allah uzun ömür versin babaannesi de olmassa her zaman söylediğim laftı bu hiçkimseye emanet edip gitmezdim kızımı. Şuanda babaannesine bırakıyor olmak bile haftada bir kaç gün bir kaç saat dahi olsa beni üzüp yıpratan bir durum.

Bir de ben herkesin rızkının belli olduğuna ve uçan kuşun bile rızkını düşünen Allah'ın hiçkimseyi rızıksız bırakmayacağına tam manasıyla inanmış bir insanım. Geçenlerde eşim işten ayrılmak zorunda kaldı ancak rızkımızdan zerre süpheye düşmedim ve nitekim şu anda herşey eskisine göre çok daha iyi çok şükür. Benim o konudaki inancım tam, ben çalışsam da çalışmasam da geçinir gideriz Allah'ın izniyle. Belki sıkıntılı günlerimiz olur hayat bu yarınımızın garantisi yok ama herşeyin bir çıkış yolu vardır. Benim niyetim, gönlümden geçenler belli, dualarımda hep o yönde inşallah bugünümüzü aratmasın Rabbim ve çocuklarımın başından ayrılmak zorunda kalmayım. Yoksa yarın yaşayacağımın da garantisi yok zaten.

ANNEKARINCA dedi ki...

Yazınızı okudum. Dediğiniz gibi birçok kreş hakkında bende bunlara benzer şeyler duydum. Hemde yakın arkadaşlarımdan.

Ben çalışmıyor olmama rağmen 3,5 yaşındaki kızımı 5 aydır gönderiyorum kreşe. Nedeni 1 yaşında oğlum var ve ikisine birden yetemiyor olmam. Özellikle kızımın yalnız ve mutsuz olmasına kıyamıyor olmam. Çünkü buradaki bütün çocuklar kreşde ve oynayacağı hiç arkadaşı yoktu.

Şimdi çok mutlu, kreşimizden de mutluyuz. Hemde tam gün gitmesine rağmen. Benim için evladımın iç huzuru ve mutluluğu önemli. Gerisi fasa-fiso. Evde benimleyken hırçınlaşan kız şimdi çok keyifli ve mutlu. Kreşe gitmeyi dört gözle bekliyor hergün. Arkaş canlısı olduğu için tabi.

Sizi ve yazınızı anlıyorum. Evet bende evladımın yannda olmak istiyordum. Bu yüzden iş hayatını bırakıp kendim büyüttüm ve hala büyütorum. Ama bu demek değildirki bencillik etme hakkına sahip olayım ve çocuğumu çocukluğundan mahrum edeyim.

Hiçbir anne evladına yetemez. Herkes yaşıtıyla mutludur. Mahalle kavramıyla büyüyen bir çocuksa ne ala, değilse mecburen kreş. Ona arkadaşda lazım.

Sizin ne demek istediğinizi çok iyi anladım. Çoğunada hak veriyorum. Lakin yazıdaki üslubunuz biraz sert. Bundan herhalde bazı arkadaşları gücendirmiş olmanız. Ama anlıyorum. Sevgiler,

Sitare dedi ki...

rızık mevzusuna girmişsin madem ben de buna gönülden inanırım.mesele bir lokma bir hırka hesabıysa -ki zaten bir insanın rızkı kesilirse zaten ölür-Allah yarı aç yarı tok da yaşatır insanı.buna onun yüce takdiri demekten öteye geçemem.
lakin kabul edersin ki gönlünden geçen aslan neyse ona ulaşmak için para ciddi bir araç.
neden yüksek yapıyor neden doktora hayali kuruyorsun?bir amacın bir hedefin var değil mi.parasız,sadece muhtaç olmayacak kadarlık şartlarda nasıl bu okulları okuyabilirsin?üstelik çocuğumu kimseye baktırmam derken.doktora dediğin ne denli zor bir sorumluluk farkında mısın?
dahası 2 çocuğun peş peşe olacak.bezlerini de yırttığın çarşaflardan yapacak değilsin herhalde.pişik kremlerini ağaç oyuğundan akan reçineden de yapamazsın!
kendini kandırmaya çalışma derim.belli bir maddiyattan aşağısı bunca görüp geçirmiş,yiyip içmiş,almış,taşmış insan kısmısına inan zor gelir.Allah yüksekten alçağa indirmesin.aşağıdan yukarıya çıkması her daim güzeldir.

ÇokBilmiş dedi ki...

Efendim, site sahibi hamile. Bu yazıyı yazarken de hamileydi. Hamilelikte hormonlar ve uydgusal durum hepimizin malumu :) Boşuna nefes tüketmeyin. Hele bebeğini doğursun, 2 sene sonra filan bir daha tartışırsınız :)

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Annekarınca; yazılarını okuyup okuyup yorum yapmayan gruptan olduğumu bilmeni isterim;) beni anlamana sevındım zaten ikinci yazımda da acıkladım. Benim kızımda çok arkadaş canlısı, çocuklara meraklı elbette onu 4 yaşına kadar sadece anneyle evde başbaşa bırakmak gıbı bir eziyete nıyetım yok. Sadece en az 3 yaş diyorum ve kreş ortamını kendi acımdan uygun görmüyorum. Soyledıgım gıbı sosyallesmenın yolu çok ve her çocuk da bırbırınden farklı. Usluba gelince, bu yazıyı yazdıgım gün yazıdakı anlattıgım olaydan asırı etkılenmıstım ve her şey sıcagı sıcagınaydı sanırım ondan biraz sert gıbı oldu. Yoksa kimseyi eleştirmek ya da yargılamak gıbı bir nıyetım olamaz. Annelikte yol, yöntem ve tercih o kadar çeşitli kı. Hepimiz kendimiz ve evladımız için en doğru olanı ısterız eminim.

Sevgıcım; kreş meselesınden mevzunun buraya gelmesi zaten gereksiz. Bence sen bu konuda suan çok hassassın ve bu hassasiyetini aslında yazılarından da biliyorum. Demem o ki, ıkımızde iyi nıyetlıyız sanırım beni de seni de anlayanlar cıkacaktır. Bu arada doktoraya cocuklarımın en küçüğünü en az 3 yaşına kadar getırmeden baslamaya nıyetım olmadığını da soylemıstım bir yazımda. Master ya da doktora amacım kesinlikle maddi degil tamamen manevi ve bunu da bundan sonraki yazımda net olarak acıklayacagım. Yalnız maddi de olsa fikrim değişmezdi. Yıne de ben seni anlıyorum haklı olduğun yanlar elbette var ve eleştirmek ya da yanlış yapıyorsun demek gıbı bir durumum zaten olamaz herkesin şartları farklı. Gönlünü kırdıysam ya da seni uzecek bıseyler soyledıysem özür dilerim. Uslubum sertse de bu yazıdan bir anne incindiyse yıne ondan da özür dilerim ben sadece fıkrımı söyledim ama kimseyi yargılamak gıbı bir nıyetım yoktu.

Sitare dedi ki...

sevde
yazını okudum ve ağladım ben.o yüzden hırçınlaştım .
abuk subuk yerlere vardık tartışalım derken.öff ben de özür dilerim.
sen bi doğur ,iki çocuklu hayatın tadına?! var,sonra görüşürüz:)

Aylin Siliğ dedi ki...

Ben de cocuklarla calisan bir Uzm. Psikolog olarak bu konuda ki fikrimi söylemek isterim. Cocuk en az 3 yasa gelene kadar mümkünse evde anneyle, degilse evde anneanne veya babaanneyle bu da mümkün degilse cocuk kendi evinde bakıcıyla bu da olamıyorsa kreste bakılmalıdır.
3 yaşındaki cocuk yarım gün kreşe gittiginde hem sosyalleşmis olur hem de öğle uykusunu kendi yatağında, gunün kalan kısmını kendi evinde geçirerek temelde kendini guvende hissetmeye devam edebilir, en ideali budur.
Neden 3 yas?
Annesinden ayrılsa da bunun geçici olduğunu ve anneyi göreceğini kavrayabilir. (Nesne devamlılığı en son oturan obje annedir)
3 yasta Yarım gün diyoruz çünkü hala evinde olmaya, kendi çöplüğünde ötmeye ihtiyacı var.

Bunlar idealler ve psikolog olarak görüşüm, gelelim kendi yaşantıma. Oğlum 1 yasa gelene kadar anneanne müsaitti o baktı, sonra Bakici kendi evimize geldi, 3 yasında niyetim yarım gün kresti ancak bakicimiz ayrıldığı icin tam günü tercih ettim. Yeni bir Bakici ve gireceği yeni Kres ortamı onu daha cok zorlayabilirdi çünkü.

Sevgiler:)

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Aylin hanım yorumunuz için çok teşekkür ederim. Bir uzman görüşüne ihtiyaç vardı gerçekten:)

Sevgiler.

mydepo dedi ki...

Bir okul oncesi ogretmeni olarak kanim dondu!calisanlara sozum yok ama evde oturup cocugunu 3 yasinda veya daha once tam gun gonderenler sizden iyi hic kimse basa cikamaz cocugunuzla merak etmeyin cikiyorsada iste boyle rezaletle cikar!

sena dedi ki...

Hakikaten biraz ağır olmuş. gerçi çocuğu 3 yaşına yaklaşmayıp da bu konularda ahkam kesen annelerin kusuruna bakmıyorum(hele bir de yakınlarında babaanne anneanne gibi birileri varsa bizleri anlamaları imkansız ötesi bir şey.) nitekim ben de onlardan biriydim. şimdi kızım 3 yaşında 4 aydır 2 yarım gün kreşe gidiyor. severek koşarak gidip çok mutlu dönüyor. o da ben de kardeşi de daha iyiyiz.
sevgiler...

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Sena:) haklısın yorumun için teşekkür ederim. Yeni bloguma beklerim.