Annem tam bir Fatih Kisaparmak hayranıydı. İlk cıktığı günden beri
tüm kasetleri arşivinde ve tüm şarkıları ezberindeydi. Bense pek sevmezdim onu
dinlemeyi ve bu yüzden hep değiştirmek isterdim o çalınca. Çocukken konserlerine
giderdik hep beraber, annem öyle ıslıklar çalıp coşardı ki hayran olurdum o
haline. Babam da caktırmadan kıskanırdı ama engel olmadı hiç onun bu fanatik
haline. Şimdi telefonumda koca bir Fatih Kısaparmak arşivi var ve en eski
şarkıları bile zihnimde bana annemin anılarını hatırlatıyor. İyi ki diyorum
şimdi, iyi ki Fatih Kısaparmak var çünkü o şarkıların her birinde ruhum ayrı
yerlerde geziyor.
Ve arşivden bir şarkı çıkıyor, mıhlanıp kalıyorum. Nefesim
kesiliyor çünkü çalan şarkı, “Aslan oğlum, güzel kızım...." diye devam ediyor. Aman Allah'ım hatırlıyorum, annem bunu eşlik
ede ede söylerdi kardeşimle bana ama biz o kadar küçüktük ki anlamıyorduk anlamını.
Şimdi anlıyorum anne. Anlıyorum ve dün değil bugün söylemişsin
gibi, görmediğim ama varolduğuna tüm kalbimle inandığım o yerden bize seslenmişsin
gibi. Bu şarkıyı bir miras gibi alıyorum ve şu an blog temamı değiştirip
çocuklarıma adıyorum. Bir kızın bir oğlun vardı, bir kızım bir oğlum var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder