Günümüzde anneliğin daha zor olduğuna inananlardanım ben. Çoğu insan kolay olduğunu iddia eder; sizin hayatınızda teknoloji var, sizin eliniz sıcak sudan soğuk suya girmiyor der. Oysa bizim derdimiz öyle büyük ki, biliyoruz hem de çok biliyoruz. Bizim her şeyin doğrusuyla yanlışıyla ilgili bir bilgimiz var ve biz bu doğru yanlışlar üzerine kurmaya çalışıyoruz çocuk büyütmeyi. Peki bu ne kadar doğru ne kadar yanlış?
Bazen yorulduğumu hissediyorum. Ne olurdu bilmeseydim uyku rutini denen kavramı. İyi ki biliyorum tabi ama uyku düzeninin önemini bilimsel olarak açıklayacak kadar derin bilmek bu olayı fazla kasmama ve kızım her düzeni bozduğunda hafif sıyırtmama neden oluyor çünkü biliyorum. Yemek düzeninin önemini biliyorum, aileyle beraber yemeğe alıştırmanın önemini, elinde tabakla peşinden koşmanın kocaman bir yanlış olduğunu, yemediğinde zorlamamak gerektiğini ve bu konuda kuralcı takınmanın gerekliliğini vs. biliyorum ve kızım bir öğün yemediğinde, az yediğinde ya da o öğünü fırsatsızlıktan geçiştirdiğimde içimde derin bir huzursuzluk duyuyorum çünkü biliyorum. Tuvalete alıştırmanın bezden kurtulup rahata ulaşmak için önemli bir adım olmasına rağmen, bunun erkenden yapılmasının sakıncalarını, aslında eskilerin tam tersine onlara göre oldukça geç bir yaşta olması gerektiğini çünkü bebeklerin 2 yaş civarı biyolojik olarak buna hazır olduklarını biliyorum. Bebeği bir kenara bırakıp TV açıp, oyuncaklarını önüne serip daha rahat yaşamanın, işine gücüne bakmanın avantaj gibi görünse de TV’nin bebeklere olan zararını (3 yaşa kadar izlettirmem deyince herkes bana gülüp dalga geçiyor ki bence çok acı) ve bebekle birebir konuşa konuşa, gözgöze, dizdize ilgilenmenin onun gelişimi için ne kadar önemli olduğunu biliyorum.
Bu bilmeler hiç bitmez bunu da biliyorum. Bunca bilgi eğer ki bilmesem benim için daha büyük bir rahatlık olur evet, hiçbir şeyi dert etmeden takılırım kafama göre evet, bilmediğim için her eksiklikte içimdeki o büyük huzursuzluğu duymam evet…. AMA İYİ Kİ BİLİYORUM. Bu yazının başlığıyla sonu çok tezat olacak ama ben bu yorgunluğa razıymışım bunu fark ettim. Daha çok bilmek ve daha çok yorulmayı umuyorum. Bu bilmeler bizlere mükemmel insan yetiştirmemiz için yeterli değildir eminim ama en azından yolunda bulunuyoruz.. hem de fazlasıyla..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder