3 Şubat 2011 Perşembe

En büyük yardımcım; kayınmeleğim

Bunca zaman boşuna kendimi yıpratmışım anlaşılan. Kayınvalidem kızıma çok ama çok iyi bakıyor ben yokken. Öncelikle kızımın bütün programını anlattım ona ve o da bu programı çok güzel uyguluyor. Üstelik kızım babaannesine bayağı alışık, seviyor ve mutlu oluyor onunla hissediyorum.
Annelik zordur; hem bebek, hem evle ilgilenmek… Şimdi bir de bir ayağım dışarıda olunca evle ilgilenmek iki kat daha zor. Aslında bakarsanız bebekten sonra ev işi yapmak benim için çok zorlaştı hele ki o büyüdükçe sadece o uyuduğu zamanlarda genel bir şeyler yapabiliyorum.
Oldum olası hamarat değilimdir, sevmiyorum ben ev işi yapmayı. Avizelerin üzerindeki tozlara varana kadar ince ince düşünen, her temizlikte prizlerdeki tozları da alan, her gün evini silip süpüren bir kadın olmadım ben hiçbir zaman. Mizacıma ters benim ama hep imrenmişimdir böyle olanlara. Şöyle bir el çabukluğuyla ortalığı toparlarım, pırpır hemen bir toz alırım, hele bebekten sonra evi hergün süpürmeye çalışırım ama her gün silmem, mutfağım elinden geldiğince toplu ama her daim değil yine de hele ki bebekten sonra daha da dağınık biriyim ben. Sağda solda oyuncaklar, kızımın genel ihtiyaç malzemeleri, kitap, peçete, biberon vs. var işte hep bir dağınıklık. Genç kızlığımdan beri hep söylerim dağınıklık içinde düzenim var benim. Çalışma masam hep dağınık olurdu ve toplanmasından nefret ederdim çünkü o dağınıklık içinde aradıklarımı kolayca bulurdum ama toplandı mı 40 saat arardım bir şeyi.
Kısaca genel-geçer bir ev hanımıyımJ literatüre bu da girmeli bence; genel-geçer ev hanımı. İnce işi sevmem, cam silmekten nefret ederim, balkon yıkamaktan daha da nefret ederim, ütü yapmaktan en nefret ederim vs. böyleyim işte, bu kadar oluyorum daha fazlası boğuyor beni bu ev işlerinde. İşte canım kayınvalidem bana her gelişinde benim yapmaktan en nefret ettiğim o işleri yapar hatta fazlasını da. Benim ev işleri konusundaki yaklaşımımı çözmüş ama beni böyle kabullenmiş asla eleştirmeyen, hep yardımcı, tatlı ve akıllı bir kadın. Hele şimdi ben yokken kızıma bakıyor ve o uyurken hiç boş durmuyor. Onun da mizacı böyle, oturamıyor illa bir iş yapacak. Kendisine hep minnettarım ki bana gerçek annelik yapmıştır. Rahmetli annemde, ilk evlendiğim zamanlar evime gelip sen beceremiyorsun, okuyacağım bahanesiyle bir iş öğrenmedin deyip girişirdi işe. Bu konuda bana annemi aratmıyor kayınmeleğim. Çok var mıdır böyle bir kayınvalide bilmiyorum, o yüzden aman aman maşallah diyorum. Ama ben de onun için her koşulda, her ihtiyacı olduğunda elimden geleni değil fazlasını yaparım.

6 yorum:

ÇokBilmiş dedi ki...

Aman diyeyim, maşallah de. Benim kayımeleğim hakikaten melek oldu gitti, kızımı göremedi. Mumla arıyorum onu şu an...

neselihaller dedi ki...

ben de şanslı kadınlardanım bu konuda..benim kayınvalidem de süperdir...ağzı var dili yoktur birkere..kimseyi çekiştirmez, hiç şikayet etmez..ay acaba bizler nasıl olacağız ileride?

Unknown dedi ki...

Anneler bence iş yapmayı sevmez.Minik kuzularıyla oynamak varken iş yapmak işgence bence...Bende özellikle ütü lafı oldu mu odayı değiştiriyorum

İkiz Annesi dedi ki...

Maşallah de arkadaşım benim kayınvalidem ilk zamanlar uğramadı bile rahatsızım ben der durur.Kızlar 2.5 yaşında daha bir kere altlarını almamıştır.Bu yüzden 41 kere maşallah Allah bozmasın muhabbetinizi...

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

maşallah diyorum arkadaşlar. neşelihaller bence bizlerde, kayınvalide denilince ilk akla gelen tablo tarihe karışacak, üzerimize kazanlı odunlu sözler söylenmeyecek, iyi oluruz biz iyi:)
ama mesela ben gelininin işin yapabilen bi kayınvalide olamam herhalde:)))

Sitare dedi ki...

her satırında ay ben de ben de dedim:)dağınık,rahat,işe sardıran evi takmayan bir hal benimkisi.ama farkımız kayınvalide yönünden.hem uzak hem umursamazdır sağolsun.annemse tam bir gün -gezme kadını.haftada 3 güne gidiyor ve zaten başka bir şehirde.anlayacağın eşimle kendi söküğümüzü kendimiz dikiyor hayat mücadelemizde direniyoruz:)