27 Mart 2011 Pazar

Kızıma neler oluyor

Kızımdaki hızlı değişime adapte olmakta güçlük çekiliyor. Bugüne kadar olmadığı kadar güzellikleriyle bugüne kadar vermediği kadar sıkıntısıyla son günlerde coştu.
Önce iyi şeylerden bahsetmek istiyorum. Profesyonel olarak emeklemekle birlikte, her yere rahatça tutunup ayağa kalkıyor artık. Koltuk kenarlarında sıralıyor hatta tutunduğu şeyler arası geçişler yapıyor. Sanırım annesi gibi erken yürüyecek bu kız. Bir çenesi düştü ki aman Allah’ım, tam bu kız pek ses çıkarmıyor yoksa geç mi konuşacak diye beynime parazit yapmaya başlamıştım ki susmaz oldu. Baba demeye başladı ama şuan bende dahil herkese baba diyorJ Müzik duyunca ileri geri sallanarak oynuyor, kollarını uzatıp beni al hareketi yapıyor, gel kızım deyince hemen geliyor ki o gelişine ölüyorum. El sallayınca el sallıyor, elimi açıp çak kızım diyorum çakıyor. Bir de ikimizin özel bir hareketi var buna da deliriyorum. Ben işaret parmağımı uzatıyorum o da uzatıyor ve işaret parmaklarımız dokununca gülüyor.
Kısaca artık bir yanıyla inanılmaz keyifli hal aldı bebekli hayat. Her an beni mest eden bir varlıkla yaşıyorum.
Veeee işte tüm bu güzelliklerin yanında benim gündüz 3 saat uyuyan, gece 12 saat uyuyan ama uyumayı da seven hatta yatağına koyunca kendi kendine uykuya dalan kızım artık yok. Gündüz uykularına hala inanamıyorum çünkü saat 12’de ve 15’de yatağına yatırıp emziğini verirdim kendi kendine uyurdu. Şimdiyse gün boyunca sadece 20 dk. uyuduğu oluyor. Evet işte 20 dk.L üstelik uyutana kadar akla karayı seçiyorum yatırdığım an hemen kalkıyor ayağa ve uykusu bile olsa yatağında oynamaya başlıyor. Ayağımda sallayıp uyutmuyorum özellikle çünkü buna alışmasından çok korkuyorum. Geceleri de uyusa bile arada mutlaka uyanıyor. İlk uyanmasında emziğini veriyorum hemen uyuyor. İkinci de uyanır uyanmaz gözleri kapalı ayağa kalkıyor ve ben tekrar yatırıyorum uyumaya devam ediyor. Üçüncüsünde gece saat 3-4 civarı oluyor kesinlikle uyumuyor ve mama veriyorum uykuya dalıyor. Bir süre sonra tekrar uyanıyor ve koynuma alıyorum o şekilde uyuyor. Yatağına koyunca tekrar uyanıyor ve ben o uykusuz halimle onu koynuma alıyorum sabahı beraber ediyoruz. Kısaca bu uyku sorunları tam bir rutin halini aldı yani bu kadar düzenli bir uyku problemi var.
Ben mi bunalımdayım artık. Eşim, stres olma takma bu kadar çocuğa yansıyor diyor ama ben özellikle gündüz uyumadıkça deliriyorum. Onun uyumamasına ben dayanamıyorum. Bu durumda da her işi beraber yapıyoruz, bütün ödevleri beraber hazırladık. Tabi o yardım etmekten çok klavyede nasıl bulduğunu hala anlayamadığım tek tuşa basıp bütün sistemi altüst etme kabiliyetine sahip. Ben arasam bulamam onun bulduğu tuşları.

6 yorum:

İkiz Annesi dedi ki...

O tuş bulma özelliklerine inan ben de hastayım:)
Uyku düzenine gelince mutlaka düzelir öğlen sanırım iki kere uyutuyorsun bunu teke indirmen gerekebilir canım ve sen düzeninden vazgeçme.Kalksa bile şuan yaptığın gibi yatırmaya devam et.Önemli olan senin düzeni koruyabilmen çok zor biliyorum Allah kolaylık versin.

ÇokBilmiş dedi ki...

Ehehe, biri bana Ela'nın o günlerini anlatıyor sanırım. O zamanlar Tracy Hogg okuyunca "Bu kadın bu olacakları nasıl öngörebiliyor böyle" diyordum ama sadece 1 çocuktan sonra bile öngörülebiliyormuş. Kolaylıklar diliyorum sana. Benim çözümüm şöyleydi:
1. Sabır. Bir kaç ay içinde, tam olarak yürümekten hevesini alınca sorun düzelecek.
2. Sen düzeninden taviz verme. Uyumuyorsa bile beraber yatın.
3. Yatağının çevresinde oynayabileceği her şeyi kaldır. İkea'dan kalın stor perde almıştım. Odayı da karartıyordum gündüzleri. Ses, ışık, dikkat dağıtıcı nesne olmayacak etrafta.
4. Öğlen uykuları için hamak almıştım. Ama zaten 6. aydna bu yana arada hamakta uyuyordu, garipsemedi. Hamakta ne kadar direnirse dirensin muhakkak uyuyakalıyor.
5. Akşam uykuları için yer yatağı yapmıştım odasına. Neredeyse 2 ay birlikte yer yatağında uyuduk. Sonra ben yataktan kalkıp kendi yatağımda yatmaya başladım, sonra yatağına girip uyutup kalkmaya başladım. Hala aynı düzen devam ediyor. Zorlasam gene kendi kendine uyumaya başlar gibi ama ben dinleniyorum onu uyutmak bahanesiyle :)

Geçecek arkadaşım, sakın kafana takma. Ama öyle, ama böyle en fazla 1-2 ayı var.
Ben kendi tecrübemi şurada paylaşmıştım: http://sormabulmadunyasi.blogspot.com/2010/10/bebege-kendi-kendine-uyuma-nasl.html

ÇokBilmiş dedi ki...

Bu arada onun çubuk kraker işaret parmağını ısırır, kıtır kıtır yerim; söylemeden edemedim :))

ÇokBilmiş dedi ki...

İşte aynı dönemden, seninle aynı zamanda geçmekte olan bir başka anne, seninle aynı gün aynı şeylerden yakınmış :) http://ruhdagi.blogspot.com/2011/03/hadi-bakalm-bismillah.html

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

ikizannesi haklısın düzenimdan vazgeçmeyeceğim bu arada desene hepsi aynı bu tatlı cadıların:)
çobilmiş; ne desem ben şimdi sana çok ama çok teşekkür ederim öpüyorum sen;)beni çok rahatlattın en azından bu gerçeği kabulleniyorum öncelikle
yaşadıklarımın normal olduğunu bilmek hem güzel hem de acıklı,çok emek harcamam lazım rahat zamanlar şimdilik hayal oldu anlaşılan:(

Adsız dedi ki...

benim kızım günde bir kez ve sadece 1 saat uyuyor gece kalkıyor ve yanımıza geliyor yani çocukların uyku düzeni çok değişken herşeye hazırlıklı ol bence çünkü kızım doğduğu andan itibaren yatağında yatarken 1 yaşından sonra bizim yanımızda uyumaya başladı korktuğunu düşünüp ısrar etmiyoruz ne zaman düzelir bilmiyoruz...