16.Hafta: Baş Ağrıları

Başım ağrıyor, migrenim var! diyen insanları öyle iyi anlıyorum ki artık. Hayatımda baş ağrısı nedir bilmeyen ben, özellikle anneannemin migrenine çok şahit olmuşumdur. Başını tutup, koltuklara yatışı her gözümün önüne gelişinde aslında onu hiç de anlamamışım diyorum. Meğer bu baş ağrısı denilen şey, ne berbat bir şeymiş.

Benim baş ağrımda ise ayrı bir orjinallik var, kendisi bilinçli baş ağrısı. Dakikasını geçirmeden her akşam saatler 18:00’ı gösterdiğinde saplanıyor başıma. Bu haftayı tamamen bu eziyetle geçirdim yani, çözümünüyse bir türlü bulamadım. Ağrı kesiciyi çok ama çok zorda kalmadıkça almayan ben, eğer ki böyle bir şansım olsa alırdım mutlaka.

İşte ben böyle her akşam saatinde yataklara düşerken, eğer ki eşim gelmediyse kızımı idare etmekte inanılmaz zorlanıyorum. Kızım da babasının geliş saatlerine yakın daha bir aktif olup, baba diye diye kapılara dayanan uyuz bir tip oldu. Uyuz diyorum çünkü hala anne sözcüğünü üst üste beş kez söylediği görülmemiştir ve hatta anne dediği zamanlarda bana değil başka taraflara bakmayı tercih etmesi de cabası.

Bu hamileliğim, kızımda geçirdiğim hamileliğin en az beş katı kadar daha zor geçiyor diyebilirim. Yüküm çok olduğundan desem, aslında tek yüküm kızım ve tabi ki okul. Ne ev işi, ne yemek, ne de başka bir şey… Hiç yorduğumu söyleyemem kendimi. Tüm boş vakitleri uykuyla değerlendirecek kadar aktifim gün içinde.

Bu arada kendime yeni yeni işler çıkarabilirim, eğitim anlamında. Yapabileceklerimi, ikinci gelmeden yapsam hiç fena olmaz dimi? Şuan kesin bir şey olmadığı için söylemiyorum ama olursa elbette açıklayacağım.

Bir de, hani derler ya ikincide hareketler daha çabuk hissedilir diye. Henüz içerden bir hareket ya da sinyal alamadım. Ben zaten bu hareket olayını hep geç algılayan gruptanım. Daha doğrusu, bazen hareket desem mi, demesem mi? bir şeyler hissediyorum ama kondurmuyorum. Ben harekete hareket demem, net olarak emin olmadıkça.