Çoğu meslektaşımın, mesleğini söyler söylemez karşılaştığı tipik bir cümledir bu. Hatta sonuna bir de kahkaha eklenir her defasında. Bu günlerde tez konumu belirleme aşamasındayım ve tezimin klonlamayı da içinde barındıran bir konu olmasını istiyorum. Tabi bizim yapacağımız klonlama insan ya da hayvan klonlama değil, bir enzim klonlayacağız ve bu iş hiç kolay değil. Bir yılda bitirirsem şükretmekten başka bir şey yapmam.
Klonlama falan derken düşündüm şöyle, ne zamanki “beni de klonlar mısın?” cümlesiyle karşılaşsam, ardından karşımdaki insan klonuna dair hayallerini de sıralar. Kendisinin yapmaktan bıktığı ne varsa, klonuna yükler hemen. Düşündüm de, gerçekten güzel olabilirdi, hayat epey kolaylaşırdı herhalde. Ama benden bir tane daha olmasın, hayatta hiç kolaylaşmasın. Bunun yerine, geleceğin her işi yapabilen robotlarını hayal etmeyi tercih ederim. Her şeyi bir yana bıraktım da, kızımı klonumla bile paylaşamam ben:)
Bir de diyorum ki, ne çok derdimiz var öyle, ne çok bıkkınlığımız var hayattan. Başımızdaki işleri atıp, rahatlama isteğimiz. Evet bazen çok bunalıyorum, yetişemiyorum hatta şu da olmasa diyorum ama şöyle adamakıllı oturup düşününce yok diyorum olmaz. Ben bunların hepsini yaşamalıyım, üst üste gelen sıkıntıları, altından kalkamadığım işleri, yoğun yorgunlukları vs. Yaşadığım hiçbir şeyi anlamsız görmüyorum, arada bir çok sıkışıp nefessiz kaldığımda bile. Hepsinin beni biriktiren, beni ben yapan şeyler olduğunu biliyorum. Her şey kolay olsaydı; mesela hem anne olup, hem sosyal hayatta bir şeyler yapmak, hem de kişisel hayatını istediğin gibi sürdürebilmek mükemmel derece de mümkün olsaydı, annelik bu kadar kıymetli olmazdı. Bence her sıkıntı, her zorluk sonrası ulaşılan hedef ne ise değeri artıyor. Bir başka açıdan da insan, her haline şükredip, kıymet bilmeyi öğreniyor.
Tabi klon olayı işin esprisi, ben şuan ki halime tüm zorluklarıyla, kolaylıklarıyla, dertleri ve mutluluklarıyla razıyım. Şükretmeyi çok seviyorum ve hep şükrediyorum çünkü biliyorum beterin beteri her koşulda vardır.
5 yorum:
Kesinlikle canım ben de senin gibi istemezdim bir klonum olsun.Benden ayrı gezsin ya da cefa çeksin yok olmaz.Gezeceksem ben gezerim :) cefa çekilecekse eğer ben çekerim ki iyi günlerimin kıymetini bileyim..
Ben yorgunluktan şikayet edince rahmetli anneannem "Ölünce dinlenirsin kızım" derdi :) Şimdi şimdi anlıyorum ne demek istediğini. Hayat bu demek işte...
güzel ve eğlenceli konu ,d erdi olan işlerinden sıkılan kendini klonlartmak üzerine seni bıktıracak baya :)))
hayat yinede çok güzel , hayatı ve yaşamayı seviyorum galiba ihtiyacım yok.Tezinde başarılar dilerim arkadaşım
Öncelikle sevgili anneciğine allahtan rahmet diliyorum mekanı cennet bahçeleri olsun , güzel kızını kucağına alıp , bir kaç ay sonra anneni toprağa vermek acıdır.
Babamın acısı hala yuregım de...
Blogun ıcın tebrık ederım senı , sımsıcak bir blogu hayat gecırmıssın...
Sık sık gorusmek dılegım :)
Seçmek istediğin konu kulağa hoş geliyor başarılar dilerim ;)
Yorum Gönder