30 Nisan 2011 Cumartesi

Pekmez ve Halı İkilisi

Kızım; yaramazlık yapan ve yaptığı yaramazlığın farkında olup, anne de bunun farkına varınca hafif mahcup, hafif bilmiş bir bakışla kıs kıs gülen hatta bazen beni de yaramazlığın içine çekmeye çalışan bir varlık haline dönüştü ve ben bu haline aşığım.
Bu sabah öyle bir şey yaptı ki, bence bu kadarı için daha erkendi ama olan oldu tabi. Shaggy halıyı çoğunluk bilir hani böyle süpürsen tam süpürülmez, arasına bir şey kaçarsa bulunmaz, yün yumağı gibi bir halı. Alanı da almayanı da pişman edecek cinsten bir şey işte, bakımı tam bir işkence ve ne kadar süpürdüm ben temizledim desen de, aslında hep tam temizlenmediğine dair bir soru işareti vardır kafanda. Peki bu halıya bir küçük kavanoz pekmez döküldüğünü hayal edelim, normal halıdaki tepkinin tam iki katı bir tepki verebiliriz. Hayale gerek yok çünkü gerçek olarak Nurefşan sayesinde yaşadık. 
Kahvaltısını hazırladım, tepsiye koydum ve getirdim masaya. Tabi altına da örtü serdim ve Nurefşan’ı oturttum mama sandalyesine. Her zamanki gibi yani değişik bir şey yok, tek fark benim saniyelik dikkatsizliğim. Eşimle konuşurken bir an muhabbete dalıp çevirdim başımı ve sanırım 5 saniye sonra eşimin aman sesiyle başımı geri döndürüşüm ve o sıra da Nurefşanın elinde örtüyü çeken haliyle aşağı giden tepsi geldi gözümün önüne. Üstelik üzerimden de sıyırttı geçti ve bende tüm kıyafetimle pekmezden aldım nasibimi. Tepside yumurta, pekmez, peynir ne ararsan var da neden o pekmez kavanozda, neden küçük bir kaseye koymadan getirmişim dimi?
Manzaranın hayali bile ürpertici, shaggy halıya yayılmış pekmez… Bunu bir başkası yapsa kesin delirirdim ama nedense kızım yapınca pek bir komik geldi. Eşim güler, ben güler, Nurefşan’da onca şangırtıya rağmen zerre korku yok o da güler, üstelik yaptığı şeyin farkında ve bununla feci eğlenmiş, keyiften dört köşe. Temizliği mi? Tam bir kabustu, alışık değilim tabi pek temizlikten anlamadığım için. Bana kalsa halıyı topladığım gibi yıkamacıya gönderirdim ama eşim sayesinde deterjanla silinince eski haline döndü.
Sonuç olarak anlamış oldum ki, kızım ne yaparsa yapsın kızıp sinirlenme ihtimalim yok hatta aksine mutluluk hormonlarımda bir artış söz konusu oluyor, keyifleniyorum. Ama şu şekilde uyuya kalan bir melek insana mutluluktan başka ne verir ki zaten.

2 yorum:

ÇokBilmiş dedi ki...

Tabii keyiflenir annesi; nesneleri hareket ettirebiliyor artık. Kendi kas kuvvetinin farkında ve kendi isteğiyle nesnelerin şeklini değiştirebileceğini de gördü. Ohooo, ondan mutlusu yoktur herhalde :)

yaruze... dedi ki...

esasen çok sinir bozucu bir durum bu.Ben olsam delirirdim kesin.Valla bravo size...