Ders Çalışmak mı?

Bu dönem dersler bitti ve bu hafta itibariyle de finaller başlıyor. Doğal olarak bende hummalı bir çalışma içersindeyim lakin hem anne hem öğrenci olunca çalışma şeklide pek normal olamıyor. Baba evde olduğundaki kısmını anlatıyorum çünkü o yokken çalışmam zaten bir hayal.

Sabahın erken saatinde kızımla uyanıyorum, kahvaltısını hazırlıyorum ve bin bir uğraşla bir şeyler yedirmeyi başarıyorum. Babası oturup kahvaltısını ederken, ben bir yanda soğumakta olan çayımla kızımı besleme derdinde oluyorum. Kızım yedikten sonra geçiyorum soğumuş çayım ve eşimin dayanamayıp neredeyse tabağın 3’te 2’sini tükettiği doğranmış domateslerin başına.

Derken masayı kaldırıyorum, bu arada kızımın uykusu geliyor ve bende onu yatırıp hemen mutfağı toparlıyorum. Oturuyorum hemen dersin başına, aradan 1 saat geçiyor ya da geçmiyor ve kızım uyanıyor. Alıyorum onu, başlıyoruz öğle yemeği seramonisine ve yine bir sürü uğraşla kızıma yemeğini yediriyorum. Onu bırakıyorum babasına ve tekrar oturuyorum dersin başına. Aradan yarım saat geçiyor ve kızım altını kirletiyor. Haydi gitti yine bütün konsantrasyon, hemen gidip temizliyorum ve derse geldiğimde sil baştan başlamak zorunda kalıyorum.

Biraz vakit geçiyor ve yoğurt-meyve saati geliyor. Babası deniyor ama nafile tabi ki yedirmeyi başaramıyor. Mecburen alıyorum elime sazı, her şeyi bırakıp kızıma yoğurdunu, meyvesini yediriyorum. Onu bırakıp yine derse oturuyorum ama babasından kaçıp üstüme tırmanmaya çalışıyor ara sıra. Birazdan yine bez değişim zamanı geliyor. Bu arada akşam yemek hazırlamak gibi bir lüksüm yok, en basitinden bir şeyler yapıyorum hemen ya da hiç yapmıyorum. Derken kızımın uyku saati, uyanması, akşam yemeği, gece uykusu vs. böyle bölünmelerle çalışmaya çalışıyorum.

Gece çalışsam, çalışırım aslında ama o zaman da sabahın erken saatinde kızımla beraber ayağa dikilmek zorunda olduğum için, beyin fonksiyonlarımı kaybederim. Aşırı uykusuzluğa dayanamıyorum ne yazık ki. İşte böyle, dedim ya baba evdeyken böyle, baba yokken ise kızım uyuduğunda etrafı toparlamakla geçiyor zaman. Onu bırakıp okul kütüphanesine gömülmekten başka şansım yok sanırım, ben en iyisi bu yola başvurayım.