3 Haziran 2011 Cuma

Vuslata Saatler Kala

Beni takip edenler bilir bir süt kızım olduğunu. Kendi kızımı 1 ay emzirebilmiş olsam da, onu da bir kere emzirebilmiş olsam da süt anneyim ben işte. Aramızda bir bağ var onunla, anlatılmaz yaşanır derler ya hani, işte öyle bir bağ.
Kendi kızımın olduğu gibi, onun da resimleriyle dolu bilgisayarım. Resimlerine bakıp avunuyorum çünkü birbirimize bir şehir mesafesi kadar uzağız. O kadar özlüyorum ki onu, kavuşacağımız anlar tutamıyorum gözyaşlarımı. Seviyorum işte, yürekten seviyorum.
Beni canım süt kızım, Zehra’m… Nurefşan’la aralarında tam 23 gün var. Nurefşan hanım abla oluyor tabi. Aslında aralarındaki fark 1 aydan fazla olabilirdi ama bizim kız gelmemekte ısrar edince, Zehra’m da tam gününü beklemeden gelince fark da azaldı. 23 gün fark bize çok geliyordu ilk başlarda ama artık yavaş yavaş aradaki bu farkta kapanıyor. İkisi de hünerlerini ayrı ayrı sergilemeye başladı çoktan.
Zehra’mın annesi de Nurefşan’ın süt annesi aynı zamanda. Biz kızları çaprazladık, ikimiz de emzirdik, ikimizde aramıza böyle bir bağ koymak istedik canımıniçiyle.
İşte aradaki bunca mesafeye inat vuslat zamanlarını iple çekiyoruz. Yarın gece süt kızlarımızla koca bir gece geçireceğiz ikimiz de. Heyecanlıyız, mutluyuz, sevinçten ağlıyoruz. Hep beraber, kızlarımızla koca bir gece. Hızlı geçecek biliyorum ama şimdi gözüme o kadar uzun geliyor ki. Ben Zehra’ma, süt annesi Nurefşan’a bakacak yani değişeceğiz kızların bakımını. O Nurefşan’ı yıkayacak, ben Zehra’mı. Canım dostumla gözümüz birbirimizi görür mü kızlarımızdan bilmiyorum ama çok heyecanlıyım:)
Bu nasıl bir duygu ki, kızımın bakımını süt annesine büyük bir güvenle bırakıp, bir de bundan mutlu oluyorum. Bu nasıl bir duygu ki, aramızda sadece süt bağı olan bir bebeği canım gibi sevip, ona bakma aşkıyla tutuşuyorum.
Kızımı emanet edemem hiç kimseye. Kayınvalideme gözüm kapalı bırakırım, bir de anneanneme gözüm arkada hiç kalmadan, hiç düşünmeden acaba iyi mi diye çünkü bilirim bakabilirler, karşılayabilirler ihtiyaçlarını, sevgileriyle doyurabilirler. Başka hiç kimseye bırakamam onu, hiç kimseye güvenemem. Bir kişi dışında… Tabi ki süt annesi.

5 yorum:

Eymen'im dedi ki...

Çok ilginç ve değişik bir duygu olsa gerek. Ben yavrumu başka bir anneyle paylaşamam asla. Süt anne bile dese, başkasına "anne" demesine dayanamam ben. Bilmiyorum büyük konuşmak istemem ama bana çok zor geliyor. Seni kutlamak lazım. Babasından bile kıskanıyorum bazen. Nasıl olacak bilmiyorum da Eymen çok çekecek benden büyüyünce çoooookkkkkkkkkkkkk. Sevgiler Zehra'ya ve Nurefşan'a...

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Esracım:) Bende senin gibi kıskancım, kimseyle paylaşamam kızımı ama işte bu başka bir duygu, anlatamıyorum.. Ben bile anlamıyorum nasıl oluyor ama bu duygu insana güven veriyor ve mutlu oluyor bir bakıma. Tabi bunda kızımın süt annesiyle olan ilişkimizin ve aramızdaki sevginin de etkisi vardır sanırım.

1şehzade1sultan anası dedi ki...

Canım bir kere daha derin duygular içine soktun beni okurken gözyaşlarıma hakim olamadım tabi ki bende bu güzel gece ve gün için çok heyecanlıyım.Hissettiğin sevgi ve güvenin birebir aynısını hissediyorum sana ve nurum'a karşı sizi seviyorum iyi ki varsınız!

Reyhani dedi ki...

Canım bbnmmmm gözün aydın olsun :)) süt de olsa o da kızın sayılır :)))hehehe :)))Seenin adına çook sevidimm..doya doya koklaşınn

Özge dedi ki...

Çok değişik bir duygu olsa gerek. Ama sen inanılmaz güzel anlatmışsın. Çoookk keyifli vakit geçirdiğinizi tahmin ediyorum.Ohhh ne güzel, niceleri olsun..