23 Temmuz 2012 Pazartesi

Bir Mücadeledir O; "Sadece Anne Sütü"

Bu dünyada bazı şeyler vardır ve başa gelmeden bilinmez ya hani. Bilinse de yaşamadan anlaşılmaz, içine girmemiş birinin uzaktan söyledikleri kuru bir teselli kalır ya hani. İşte annelik de tam olarak bu gruba dahil kanımca. Az da olsa çevresinde görüp bilenler ve yeni bir annenin yaşadıklarına şahit olanlar bile ucundan kıyısından anlar yaşananları.

Kızımı o sırada bulunduğum zaman ve mekan koşullarının ruh halimin normal kalabilmesine uygun olmaması sebebiyle 1 aya yakın emzirebilmiş ve 1,5 ay anne sütünü takviyelerle verebilmiş bir anneyim ben. Dolayısıyla öyle çok da bir emzirme tecrübem olduğu söylenemez.
Emzirmenin cidden bir sabır işi olduğunu, bir fedakarlık olduğunu ve gerçek bir mücadele olduğunu ikinci çocuğumda anladım. Bahsettiğim salt emzirmek yani öyle arada bir iki şişe mama takviyesi yapıp nefes alma rahatlığına erişmemek. Eminim bu işi çok kolay kotaranlar, hatta abarttın sende altı üstü emzirmek diyenler de vardır ama aynen tarif ettiğim gibi yani aynen benim gibi bu işi bir mücadele gibi büyük bir emekle sürdürenlerin de sayısı çok fazla biliyorum.

Oğlum ilk günlerden beri gününün neredeyse tamamını anne memesinde geçirmek isteyen, gündüz nadir anlar dışında hiç uyumayan ve paso emen bir bebek oldu. Hatta öyle ki memeden ayrılır ayrılmaz çığlık basmaları yeni yeni düzeldi. Eğer kilo alımı iyi olmasa, eğer ben sütümden emin olmasam, eğer kızımda olduğum gibi bilinçsiz olsam, eğer araştırıp bu işin doğrusunu öğrenmiş olmasam, eğer anne sütünün kıymetini bilmesem, eğer ilk 6 ay sadece anne sütü demesem ve bu eğerler sürer gider, kesinlikle bugüne kadar defalarca dayardım mamayı.


O kadar zor zamanlar geçirdim ki, kızıma desteksiz kesinlikle bakamadım. Kızımla çok az ilgilenebildim ve hatta gündüz tuvalet eğitimini tamamlayan kızım gözlerimin önünde beze geri dönüş yaptı da engel olamadım. Tüm bunları yaşarken çok defa yeter artık dedim, daha fazla dayanamayacağım. Kızımın bana ihtiyacı var, onunla eskisi gibi olmak istiyorum, mamayı vereyim arada hem oğlum, hem ben, hem kızım mutlu mutlu yaşayalım dedim. Çünkü ilk zamanlar bebekler çok çok emer, uzun süre emer ama az az emdiği için sık sık emer ve kısaca bu döngü hep emerek sürer gider. Belki kızım için bu 'sadece anne sütü' savaşımdan vazgeçsem çok da yadırganmazdım ve hatta şimdi kimileri hakikaten çok abartmışsın ne olacak bir şişe mamadan diyebilir. Ama benim vicdanım ve kızımı emzirememiş olmanın içimde açtığı yara buna elvermedi. Oğlumun oldukça iyi kilo almasına yetecek kadar sütüm varken defalarca, sayısını bile hatırlayamadığım kadar çokça yeter artık deyip elimde mama dolu biberonla hayaller kurdumsa da pratikte yapamadım bunu.

Bugün 3 ayını doldurmuş olan oğlumu kuvöz günlerinden bugüne kadar ciddi bir emek ve efor sarfederek, ne yazık ki kızımı da ihmal etmek pahasına sadece anne sütüyle beslemeyi başardım. Hedefim 6 ay, mücadelemse en azından 4 ay için. Sadece anne sütü derken hani o sadece canım çok basitmiş gibi gelen 'sadece' kelimesi var ya hiç ama hiç basit değil. Dedim ya defalarca gittim geldim, defalarca oğlumla yapışık ikiz gibi geçen günlere bir son vermek istedim ama yapamadım. Takdir edilesi bir anne yapmaz bu beni, böyle bir durumda biraz da takviye yapan anneden daha iyi bir anne de yapmaz. Bu bir seçim ve bence zoru seçmek. Belki ilk çocuğumda yaşadığım emzirememe tecrübesi olmasa bunu bu kadar da zorlamazdım. Bilmiyorum... Bazen abarttığımı düşünüyorum, bunca eziyete hele de kızım varken değer miydi diyorum. Bir şeylerin değdiği kesin de.. Bilmiyorum.

14 yorum:

sema dedi ki...

ne kadar güzel yazmışsın bende kızımı emzirirken okudum.:( ve eski günlerime senin de dediğin gibi acemilik ha usta oldum mu? daha değil hala yeni şeyler öğreniyorum:))emzirirken çektiklerimi bi allah bi ben bilirim:((meme uclarım yara olmustu resmen ölüm sattim ne zaman diye bekliyordum kızımı hiç kucağıma alamıyordum.daha yazsam akşama kadar sürer.bu acılara rağmen annesinin o muhteşem sütünden sadece 20 gün emmiş biri olarak.çabaladım kanlar aktı göğsümden ama gene de bırakmadım sen ağlama gel ben ağlarım diye emzirdim çocuğumu..inşallah 2. çocukta olmaz.sizide kutluyorum canı gönülden..

yavrumveben dedi ki...

2. bebek bazen korkulu rüya bazense ir iç çekiş.... gelgitler... galiba tadını biraz daha büyüyüp 2 kardeş i oyuna dalmış bulduğunuzda alacaksınız.. kolaylıklar

Adsız dedi ki...

İlk çocukta yaşanan uyum sağlama sürecini yeni yaşıyorsun. Allah kolaylık versin.
Dediğin gibi bu durum diğer annelerden daha üstün yapmaz. Benim ilk 6 ay sadece (imkanım-sütüm olduğu sürece) ve toplamda 2 yıl anne sütü vermek istememin sebebi; bunun onun hakkı olduğu düşüncesi. İmkanım varken yapmazsam kendimi suçlu hissederim sanırım...

Kızını ihmal ise, maalesef ikinci bebeği olan herkesin başında sanırım! Eskisi gibi olamamak!:(
Bu noktada şöyle düşünüyorum ki,hayat bunu gerekli kılıyor. Annenin sevgisi zaten yetiyor da, ilgi dersen belki de çocukların hayatına başkalarının da girmesi lazım.

Ve unutmaki bu süreç hepi topu 1,5 - 2 yıl kadar. Sonra her şey çok daha yolunda olacak... Şu an yoluna koyamadığımız, yetişemediğimiz şeyler azalacak.

Her yeni çocuk, anne beyninin çalışma kapasitesini arttırıyor, zamanla daha yetenekli olacağız her konuda!:))

Unknown dedi ki...

zormuş ikilemimin ama anlıyorum seni.allah kolaylık versin güzel mutlu günler diliyorum sizlere.

yagizlahayat dedi ki...

Bende ilk 6 ay sadece anne sütü verdim oğluma ve ne zorlu bir süreçtir bilirim. Hele ki bunu evde bir başka bebek daha varken yapabilmek daha da zordur eminim. Resmen yapışık yaşadık aylarca. Ve 3 yaşına gelmiş olmasına rağmen hala anne sütü verebilmenin mutluluğunu da yaşıyorum. İçimdeki ses kesin işe yarayacak diyor. Pes etme, yola devam...

Süreyya dedi ki...

Değer bence..Ben kızımı çalıyorken 22 ay emzirdim..Ne zorluklarla..Çok büyük bir fedakarlık ve sabır..Emzirmeye devam edin,ilerde değdiğini göreceksiniz ..sevgiler :)

ÇokoPrensin Annesi dedi ki...

Ben de "sadece anne sütü" diyenlerdenim. Oğluna benzer bir bebek de bizim evde var. Tüm gününü memede geçirse hiç sesini çıkarmaz.. Kolay bir mücadele değil, kimse kolay olduğunu söyleyemez.. Ama değdiği kesin...

Adsız dedi ki...

ben de aynı çelişkileri çok yaşadığım için seni çok iyi anlıyorum.üstelik benimkinin kilo alımı da iyi değildi. yine de doktorum iyiydi de Allah'tan.mama vermene gerek yok, emzir sen bebek sağlıklı dedi. etraftan çok mama ver diyen oldu.açıkçası eşim çok karşı olmasa ben en azından gece uykusuna yatmadan vermek isterdim. çünkü çok geç uyuyor ve çok sık uyanıyordu.Ama mamaya alışıp emmeyi bırakmasından da korkuyordum.neticede ne kadar zor olsa da geçiyor, o nedenle sabredip verdiğim için pişman değilim.Sen de olmayacaksın:)
Bir de bana sanki Allah bol bol süt vermiş, emzirmemekle nankörlük ederim de süt elimizden gider gibi geliyordu, korkuyordum:)

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Değerli yorumlarınız için hepınıze çok teşekkür ederim:) Beni anlayan ve benımle aynı şeyleri yaşamış birilerinin olması mutlu etti. Elimden geldıgı sürece. sütüm de oldukça 2 yıla kadar anne sütü vermek ıstıyoırum ınsallah.

tubanne dedi ki...

Hiç de kolay değil,seni çok iyi anlıyorum.Oğlum doğduğunda biraz sarılığı vardı.Hiç şansa bırakmadım ilk 1.5 ay mama takviyesi ile emzirdim.Sütümü de genelde sağdım.Birgün pompam yandı ve üstüne süt sıtması oldum tamamem emzirmeye döndüm ve devam ediyorum.İnsan neler yaşıyor dışarıdan konuşması kolay!Sevgiler:)

emreyle hayat dedi ki...

bende sağlam süt savaşı verenlerdenim (http://emreylehayat.blogspot.com/2012/05/bizim-sut-savasmz.html) ve çok şükür artık 20. ayımızdayız ve hala devam ediyoruz.mama konusunda kesinlikle katılıyorum, bende o mamayı vermemek için kendimle ve çevremle çok savaştım, sütüm olsun diye çok kilo da aldım ama şu an gurur duyuyorum kendimle :) çalışıyor olmama rağmen hala sağıyorum işyerinde sütüm azalmasın diye.hem bu sayede oğluma hala inek sütünü tattırmama gerek kalmadı.Takibe alıyorum güzel blogunu, bize de beklerim.Güzel paylaşımlarda bulunmak dileğiyle :)

cuckan dedi ki...

güzel anne,
emzirmek gerçekten nasıl annelik kişiden kişiye değişiyorsa o kadar değişken zorluklara sahip, herkes ne demek istediğini anlamayabilir, belki çevrenden destek görmeyebilirsin. Ama herdamlası altın değerinde bir mucize için gel sen yine kafanda limitler yaratma:) limitler sıkar insanı, nurefşanla da emzirme esnasında (gündüzleri:) bebeğe şarkı söylemek, birlikte kitap okumak, hamurdan şekiller yapıp ona göstermek...ancak senin hayal edebiliceğin, üretebileceğin şeyler yapabilirsiniz...Böylece ondan ayrıldığın değil onu kardeşiyle birleştirdiğin bir zaman da olabilir ve minik oğlun vicdan azabın olmadan anne sütü emer..denemeye değer?öperim herbirinizi...

barisingunlugu dedi ki...

Benim oğlum da 3 ay erken geldi, 8 gün yoğun bakımda kaldı, sütüm geç geldi o yoğun bakımda biberona alıştı, eve geldiğinde çok çabalamama rağmen ne benim sütüm arttı ne oğlum beni emmek istedi. O emmeyince sütüm de kesildi daha birinci ayında tamamen mama ile besleniyordu :( İçimde çok büyük bir yaradır oğlumu emzirememek, o duyduyu yaşayamamak. Senin işin kızın olduğu için daha zor ama eminim bir orta yolu bulup hem kızına gerekli ilgiyi hem de oğluna hakkı olan anne sütünü verebilirsin. Bloğunu takibe aldım bize de beklerim... Sevgiler. barisingunlugu.wordpress.com

ZeyneP dedi ki...

İzninizle bu yazınıza bağlantı verdim.

http://zeynepin-bebegi.blogspot.com/2012/11/ek-gdalara-gectik.html