11 Nisan 2012 Çarşamba

Derdim İki Çocuk Annesi Olmak

Sevgili blogum, okuyanlarım, şöyle bir bakanlarım; bu sıra halet-i ruhiyem pek bir vahim durumda aslında. Hani ben bir ara, yaşama dair falan yazılar yazardım. Kendimce felsefe yapardım, insanlara takardım, olayları süzerdim ve hatta arada depresif takılırdım falan. İşte artık benim bunlara hiç vaktim yok çünkü daha önemli meselelerim var.

Bu blogun adından da anlaşılacağı gibi kızıma deli bir anneyim ben ve şimdi bir de oğlum olacak nasipse. Bu blogun kızına deli, oğlunu dışlamış isim haline bir çözüm buldum ve çok yakında açıklayacağım da şuan mevzu bu değil. Ben iki çocuklu, iki küçük çocuklu, iki bebekli bir anne olmanın eşiğindeyim. Vakit daraldı, zaman yaklaştı ve her nasıl olduysa eteklerim tutuştu. Hani o pozitif, çıtı pıtı hallerim var ya onların yanına endişeler eklendi.
Ben “Yeni doğmuş bir bebekle hayat nasıl olur?” sorusunun cevabını tecrübeyle sabit olarak bildiğimden panik yapmaya başladım. Hani o sürekli memede olma hali, ilk geceler uykuyla uyanıklık arası süren bir dönem, gaz derdi, olur olmadık zamanlarda ağlama krizleri vs. var ya, onlar aklıma geldikçe daralıyorum. Yalnız daralmamın nedeni yaşayacaklarımdan dolayı değil çünkü her güzelliğin bir bedeli vardır ve bunlar aslında bize uzun gelse de çabucak geçen kısacık zamanlar. Beni daraltan şey, kızımı düşünmek. Yemesi, uykusu çok şükür ki düzenli olan, pek mutlu, bana deli gibi düşkün, anne anne diye peşimden ayrılmayan, kulaklarımın hizasından kollarını dolayıp başımı öpüp öpüp duran kızım bebek gelince ne yapacak? Bu duruma nasıl alışacak?

Bir kere ben bebeği emzirirken bunu gören kızım nasıl davranacak, bebeğe nasıl bir tepki verecek, bebeğin ağlamalarından rahatsız olacak mı, düzeni bozulacak mı, uykularından uyanacak mı, onunla eskiye oranla nasıl ilgileneceğim?
Aklıma garip garip şeyler geliyor, yeni doğacak bebeğimi de seviyorum ve eminim doğunca çok seveceğim ama içimde öyle bir his var ki, babası-babaannesi bebeğe baksın ve ben kızımla ilgileneyim diyorum. Emzirmek dışında benimle değil de diğerleriyle takılsın gibilerinden onun için haksızlık olacak düşüncelerim var mesela. Ben kızıma ait olayım, onda kalayım ve o annesinin eksikliğini duymasın diyorum. Yok yok, yazdıkça bocalıyorum ama şimdiden kafama taktıklarım ki buraya hepsini yazıp dökemedim, daha doğrusu dökmekten korktum ama lohusa sendromundan beter.

Allak bullak, daralmış bir anneyim. Derdim yardım, ev işi, şu bu değil çünkü bu konuda şanslıyım çok şükür. Derdim kızım, derdim oğlum, derdim nasıl iki çocuklu bir anne olacağım, derdim kendimi bölünmüş hissedip hissetmeyeceğim ama derdim… İtiraf ediyorum şuan en çok kızım.

8 yorum:

Adsız dedi ki...

Tam da bu yazdıklarınızı deli gibi yaşamaktayım.22 aylık kızım ve 26 günlük oğlumla.Allah yardımcınız olsun..

yaruze... dedi ki...

Ben bu sorun yüzünden 9 ayımı zehir etmiştim kendime ve dahi sonrasını da...
Hem de iki bebek birden gelecekti henüz 2,5 yaşındaki ilk oğlumun üstüne.Var sen düşün gerisini...
Fiziksel yorgunluklar hiçbir şey değil zaten,vicdani meseleler,ruhsal yorgunluklar hırpalayan insanı.
Ama şu bir gerçek ki;
ilk çocuğa hiçbir şey olmuyor,olan garibim ikinci, üçüncü bebelere oluyor asıl...
Arada büyüyüp gidiyorlar işte...

eviminnuru dedi ki...

sen hiç yorma kendini ,beynini böyle düşüncelerle onlar birbirlerine iyi gelecekler ben kendimden bilyorum.
başta biraz sıkıntı oluyor bebek eve gelince biraz burda bölünmek zorunda kalıyor anne oğlun iyi gelecektir kızına da sana da :)
sevgiler...

Adsız dedi ki...

bana kalırsa iki numara doğduktan sonra bunlar bir anda geçecek. Neticede o da senin bebeğin, başkası ona baksın ben sadece emzireyim demeyeceksin bence. Kız bir an önce uyusa da şunun kokusunu doya doya içime çeksem diyeceksin. Bunlar zamane annelerin korkuları:)Kızını nasıl bu kadar seviyor ilgileniyorsan, oğlunda da aynı şekilde olacak. Kızın düzeni belki bozulacak evet, ama nasıl bozulmasın ki eve yeni biri geliyor, senin ve eşinin düzeni bozulmayacak mı? Hayat böyle :)

Adsız dedi ki...

Hiç kitap falan okudunuz mu kardeşlikle, kardeş gelmesiyle ilgili... Okumadıysanız, zamanı geldi bence:))

Ben Kızımın Delisiyim dedi ki...

Yaruze; ben bu konularda çok pozitiftim ama zaman yaklastıkça zihnim karışıyor sanki, hiçbir şey tek çocuk gıbı olmayacak haklısın.

Evımınnuru; ınsallah canım bu sürec kolay olur.

Seyyafın annesi; zamane annelerı:))) haklısın yahu emeksiz yemek olmaz, uğraşıcaz biraz tabi.

Görkemcim; kendimi teze kaptırdım kitaba yıne vakit kalmadı bu sıra ama dediğin gıbı bu konuda kitap okumam şart donanım lazım;) eğer nurefsan'la dıyorsan çiftlikten cıkmıyoruz bu sıra;)

Adsız dedi ki...

Nurefşan için diyorum:)) Hem nabız yoklamış olursun okurken tepkilerini ölçerek.

Sitare dedi ki...

sevde en çok sen yaruzenin deneyimlerini oku bence.bir de dert etme bu kadar kendine.iş olacağına varır.alışacak elbet kızın.önce çoook kıskanacak sonra çoook ısınacak ve çook sevecek onu bak görürsün.
püf noktası sanırım ,minnak bebişin uykudayken-gündüzleri-kızını al koynuna onunla uyu uyan azcık gez dolan.senle vakit geçirebilirse çok büyük sorunlar yaşamazsınız.hem meme dışında her şeyini baba ve babaanne de karşılayabilir bebişin malum.
sana da nurefşana da zaman kalır inşallah.