Hedefe Az Kala

Mart ayında yazdığım bu yazımda bahsetmiştim zayıflama kararımdan. Şimdi tekrar okudum da, hedefi Mayıs koymuşum.

Hedefi tam tutturamamış olsam da şuan 56’yı gösteriyor canım tartım. Son 2 gündür kurallarımı az biraz bozmuş olsam da genel olarak dikkat etmeye devam ediyorum.

Aslında ben diyet yapmıyorum. Belki ciddi bir diyet programına girmiş olsam o zamandan bu zamana çoktan 55’e inmiş hatta daha da fazlasını vermiş olabilirdim. Lakin yaptığım şeyler, çaya şeker atmayı kesmek, akşamları çay yanında atıştırdığım abur cuburları iptal etmek, tatlıyı eskiden 3 yerken şimdi 1 yemek, sadece kahvaltıda çok küçük bir dilim olmak kaydıyla hiç ekmek yememek ve porsiyonlarımı eskiye oranla biraz daha azaltmak.

Yeri geldi makarna da yedim, köfte ekmek de hatta dışarıda yediklerimi buraya yazmaya bile gerek yok. Bir de ara sıra çaktırmadan küçük bir ekmeğe nutella sürüp keyfini de sürdüm. Kısaca aslında belli bir diyete tabi olmadan, kendimce bilinen fazlalıkları çıkararak, yavaş ve emin adımlarla kilo vermiş bulunuyorum.

Hedefi 54’e düşürdüm:) Zayıf olmak ne güzel, şuan dolabımdaki bütün kıyafetlerim oluyor çok şükür. Yine de hedefe ulaşıp, hafif ve mutlu hissetmek istiyorum. Kilo vermek için kendimi hiç kasmadım, bundan sonra da kasmam. Sanırım bu şekilde kararlılıkla gidersem 54’e ulaşmam da hayal değil.

Yalnız şöyle bir durum var, kilo verdikçe veresi geliyor insanın. Kaybettiği kiloları gördükçe şevke geliyor. Bakalım böyle diyete can kurban dedirtecek beslenme biçimimle daha ne kadar kilo vereceğim, tahminimce bir yerde duracak bu gidişat.