Ben Hala O Şarkıdayım

Bazı şarkılar vardır demiştim daha önce, dinleyince aklına zamandan bir kesit gelir. Sana yaşadığın bir anı, bir anıyı hatırlatır hatta bırakır seni o anın kucağına.

Başka bir duygudur bu, her şey capcanlı karşındadır ve o an hissettiğin bütün duygular yüreğindedir. Zamanda yolculuk gibidir aslında, eğer mutluysan o zamanda kalmak ve hiç dönmemek için çırpınırsın.

Bir de bazı şarkılar vardır ki dinleyemezsin bile. Aslında buna çoğul eki eklemek ne kadar doğru bilmiyorum çünkü ben bunu hayatımda ilk kez yaşıyorum. Bir şarkı var ve ben onu asla dinleyemiyorum. Annemi kaybetmeden kısa süre önce, içimde anneme adadığım bir şarkı. Öyle bir şarkıydı ki, gözyaşları içinde onun eşliğinde annem için bir veda videosu yaptırmıştı bana.

Bu satırları yazmak bile zor aslında benim için. Gitmek istemediğim zamanlara, en acılı anlara götürüyor yazmak bile. Yazmak sanki şimdi o şarkıyı dinlemek gibi geliyor.

Ben o şarkıyı annemden sonra sadece bir kere dinledim. Ben sadece bir kez seyrettim o videoyu. Şarkı popülerdi, her yerde kulağıma gelip yüreğime süzülerek beni acıtmak için çabalıyordu sanki. Tıkadım kulaklarımı, melodisinin ilk birkaç notasında anladım o olduğunu ve kapattım büyük bir hızla nerden geliyorsa o zımbırtıyı.

O şarkıyı dinlemek bana şimdi zulüm gibi geliyor. Sanki kanayan yarama tuz oluyor ve beni nefessiz bırakıyor. Bir anlık duyuşumla tuz buz olmama yeten o şarkıya tahammülüm yok asla. Ona verecek tavizim yok, kulaklarımdan yüreğime süzülüp beni perişan etmesine iznim yok.

Ve ben düşünüyorum... Dinleyemediğim ve bir anlık duymaya bile tahammül edemediğim şarkı, ben seni bir gün dinleyebilecek miyim? Eğer seni dinlersem neden dinleyeceğim, işte ben en çok o nedeni merak ediyorum. O neden…yarama merhem olur mu?

Neydi o şarkı... Bırak giderken bende kalsın sarı saçların, her telinde öyküsü var yaşananların...