Uyusa da Büyüse

Son zamanlarda kızımın bozulan uyku düzenine fena halde takılmış durumdayım ve her akşam onun uyku düzenini yeniden sağlamak için bir mücadele içindeyim. Neden mi? Uyusun da büyüsün’ün sadece bir ninniden ibaret olmayıp gerçeğin ta kendisi olduğunu bildiğim için. Dişlendik, hastalandık, yediklerimizden gazlandık ama bitti işte hadi artık uyu kızım eskisi gibi her akşam 20.30’da uyu. Ben artık saat 21.30’a bile razıyım:(

Bozulan uyku düzenine tahammülüm yok her şeye var ama buna yok işte. Takmayım biraz rahat olayım diyorum olmuyor, ne yazık ki(!) bu konuda ciddi derece de takıntılıyım. Çünkü uykunun özellikle bebeklerde beyin başta olmak üzere tüm organların yenilenmesi için şart olduğunu ve uyku sırasında stres hormonlarının azalıp büyüme hormonlarının salgısının arttığını biliyorum. Hatta düzenli uykunun hafızayı güçlendirdiğini ve hiperaktivite ile depresyon riskini azalttığını da. İşte bu yüzden bebeğim düzenli uyusun istiyorum. Onun düzenini sağlamak için de hiç taviz vermeden ısrarla her gece yılmadan usanmadan aynı saatte uyuması için uğraşıyorum ve uğraşmaya da devam edeceğim.

“Uyku macerası” başlıklı yazımda bahsetmiştim uyku düzenimizden ve uyuma şeklimizden. Gündüzler için her şey aynen geçerli olsa da geceleri hiçbir uyuma sistemimiz yok. Bazen kendi kendine, bazen kucağımda, bazen yanımda uyuyor kızım. Bu tamamen spontan olarak onun o anda ne istediğine göre gelişiyor. Ben hala bunun iyi mi kötü mü olduğuna karar veremedim. Ama araştırmalarım sonucu doktorlarında uyku konusunda ortak bir paydası olmadığını gördüm. Bazı doktorlar bebeği yatağına uyumadan önce koymak ve kendi kendine uyumasını sağlamak gerektiğini savunurken bazıları bebeğin anne ya da babanın kucağında hatta hafifçe sallanırken ve kendini huzurlu hissettiği şekilde uyutulmasını savunuyor. Hatta ailece aynı yatakta yatmanın bile bir sakıncası olmadığını savunanlar var. Biz ılımlıyız:) her 3 fikirden de bir parça var bizde.

Bakalım bu uyku meselesi bir mesele olmaktan ne zaman çıkacak...

Yoksa hiçbir zaman mı?