Kızımla doğduğundan beri aynı odada yatıyoruz. Artık 6 ayı geçti ve acaba odasını ayırsam mı sorularıyla boğuşuyorum bugünlerde. Şimdi ayırdım ayırdım eğer ayıramazsam iyice farkına varınca ayrılmak istemeyebilir belki. Ama yine de ben bu ayrılık fikrini hiç sevmedim. Kızımı gece boyu yalnız bırakmak fikri beni pek açmadı. Dün gece şöyle bir deneyecek oldum, sanki hissetmiş gibi uyandı ve kucağımda uyudu bir süre. Sanırım o da bırakmamı istemiyor. O değil de zaten ben buna hazır değilim galiba. Hep problem ayrılmayan çocuklar olur genelde ama bu sefer ayrılmayan anne problemi var. İçim rahat etmez ki çünkü alışmışım gece boyu onun arada uyanıp sesler çıkarmasına, bazen kalkıp yorganı nasıl nefes alıyor mu diye bakmaya, uyku halimin içinde onun uyanıklığını yaşamaya. Sanki şimdi ayrı bir odada yatarsa onu bu kadar iyi hissedemeyecekmişim, bir sıkıntısı olsa gideremeyecekmişim gibi geliyor. Tamam sesini duymazsam diye bir problem yok, geçenlerde sırf bunun için bebefon almıştım. İyi, güzel, sesi hemen geliyorda canlısı gibi olmuyor ki. Bu olayı da fazla duygusallaştırdım galiba ama içimde bir ses en az 1 yaşına kadar ayrılmamayı söylüyor bana. Şimdilik böyle iyiyiz diyorum, yarın yine mantık devreye gire-bili-rse durum değişebilir çünkü şuan mantık devre dışı.
3 yorum:
Oda ayırma işi gerçekten zor bir süreç. Dediğin gibi insan kıyamıyor yalnız bırakmaya. Eymen'im de 17 ay bizimle aynı odada, bazen de aynı yatakta yattı. Ancak 18.ayında odasını ayırdık. İstemeye istemeye. Ancak öyle doğru bir karar vermişiz ki anlatamam. 17 ay boyunca her gece uyanırdı. Bazen beslenmek için, bazen benim kucağımda olmak için, bazense huysuzluğundan. Gece beslenmesini kestik ve odasını ayırdık. Ama inanamadım. Eymen kendi odasında yatmaya başladığı gece hiç uyanmadı. Ve sonraki geceler de kesintisiz uyudu. Ben de, oğluşum da deliksiz uykuya hasret kalmıştık. Dedim ki kendi kendime bu kadar kolay olacağını bilsem, 18 ay beklemezdim. Doğru zamanı elbet sen bilirsin. Ama o zamanı yakaladığında hiç bekleme bence. Bağımsızlık duygusu da gelişiyor aynı zamanda. İnşallah senin için de bizimki gibi kolay bir süreç olur. Sevgiler...
Ay kusura bakma lütfen.Benim yorum da senin yazından uzun olmuş yani.:)Bugün coşmuşsun valla. Oku oku bitiremedim. Nurefşan'ın mektubu da çok güzeldi. Sevgiler...
ne kusuru eymen'im sen bizim en favori okuyucumuzsun. fikirlerini paylaşman çok güzel çok teşekkür ederim. bu arada seni de bir hafta bu benim anneliim köşesine almak isterim, tabi sende istersen;)
sevgiler..
Yorum Gönder