18.Hafta: İçimdeki Kıpırtılar

Bebek hareketlerinin ikinci hamilelikte daha erken hissedildiği söylenir. Bendeyse bu durum tam tersi oldu, hatta bir ara ben herhalde hiç hissedemeyeceğim bu hareketleri diye korkmaya bile başladım. Neyse ki bu hafta kıpırtılarla yeniden buluştum.

Bir kadının yaşayabileceği mucizelerden biri de, karnında olduğunu bildiği bir bebeğin varlığını kıpırtılarıyla hissedişidir. Kızıma hamileyken yaşadığım ve tadı damağımda kalan bu duyguyu, yeniden yaşayabiliyor olmak bende şükretme arzusu uyandırıyor. Şuan için çok yoğun olmasa da, arada bir gelen sinyallerle zaman zaman unuttuğum hamileliğimi yeniden hatırlıyorum.

İlk hamileliğimde, her anı ben hamileyim bilinciyle geçirirken, hamileliğimi bir an bile unutmazken şimdi çoğunlukla unutmuş buluyorum kendimi. Büyük market zincirlerinden birinin hamilelere özel kasasını görünce, “Aaa ben hamileyim dimi? Bu benim tüm hayatım boyunca yaşayacağım kısa zamanlı bir torpil” diyerek havalara giriyor ve o sırada hatırlıyorum hamile olduğumu.

İkinci hamilelik, birinci gibi olmuyor çünkü yaşayacaklarıyla ilgili tecrübeli oluyor. Mesela, ilk kıpırtılar nasıl bir histir acaba diye büyük bir merak duymuyor çünkü nasıl bir şey olduğunu zaten biliyor. Yine de, her hamilelik çok özel bir duygu, görmediğin bir bebeğin varlığının ruhunu sevgiyle kaplaması gerçek bir mucize.

Bu arada, sonunda enerjime kavuştum. Bu hafta, hamileliğimin başından beri yaşadığım en rahat haftaydı. 12. Haftadan sonra sıkıntıların geçip rahat döneme yavaş yavaş girileceği kaynaklarda söyleniyor ancak benim o rahata ulaşmam 18 haftayı buldu. Şimdi bunun tadını çıkarıyor, hiçbir şeyi ertelemeden yapmam gerekenleri yapıyorum, en azından bebekten sonra bir süre pasif döneme gireceğimin bilincinde olarak aktiviteyi arttırıyorum.