Birkaç gündür misafirim var; anneannem ve teyzem. Onlar gelince fark ettim ki, kalabalık ailelerde çocuk büyütmek hakikaten çok kolay.
Kalabalık aile derken, çok kardeşli bir aile de anlaşılabilir. Önemli olan, evde iki kişiden fazla birilerinin olması. Kızım yanına kendi yaşıtı bir çocuk geldiği zamanlarda çok güzel oyalanıyor. Baş başayken yanımdan bir an ayrılmamasına rağmen beni aramıyor bile ve bu benim için elbette ki çok rahatlatıcı oluyor.
Şimdi de, bir yandan teyzemle bir yandan anneannemle oyunlar oynarken, her an üzerimde gezinmiyor. Bazı öğünlerde yemeklerini onlarla yiyor ve bu bile beni rahatlatmaya yetiyor. O yüzden, bazı akşamlar çok bunalınca telefonla kardeşimi arayıp eve çağırıyorum. Çünkü kızımla beraberken, benden o kadar ayrılmıyor ki en elzem işlerimizi bile beraber yapıyoruz.
Düşünüyorum da, ikinci bir çocuk için iyi ki aceleci davranmışım. İlk başlarda zor olacak ama çok şükür ki etrafımda bana destek olacak birileri var. En kötü ihtimalle bir yıl zorlanacağım ama sonrasında iki kardeşin birbiriyle oyalanması beni oldukça rahatlatacak inancındayım.
İki çocuğun bakımı tek çocuk bakmaktan çok zor olmamalı diye düşünüyorum. Bence bir anne için zor olan çocuğun bakımından çok, sürekli anneye bağımlı olması ve yeme-uyku konusundaki düzensizlikleri. Ben bu konuda fazla zorlanmamış, -şanslı- anne grubundan olduğum için fikirlerim böylesi rahattır belki de ve belki de ikincide çok farklı şeyler konuşacağım.
Gelecekte yazacaklarımı şimdi daha çok merak ediyorum, tabi eğer gelirse…
2 yorum:
çok güzel bir yazı olmuş kalabalık aile bende çok severim ve öyle bir aileden geliyorum Allah kimseleri yalnı zbırakmasın canım:)
sevgiyle kal...
Eskiden evimin kalabalık olması beni çok rahatsız ederdi. Severdim yalnızlığı. Şimdi ise bayılıyorum! Bir kişi yemek yapıyor (annem), biri Rüzgar'la ilgileniyor (kayınvalidem), kalanlar masayı kuruyor vs... Ben ne yapıyorum o arada diye soruyorsan, trafiği organize etmekle meşgul oluyorum :))
Yorum Gönder