Anneyim ben haksızlık bu

ÜDS’ye girdim bugün ama hayatımın en kabus sınav günüydü. Bugün yaşadıklarım sebebiyle bu haftaki vizelerimi de kaygıyla beklemeye başladım.

Zaten kızım sayesine yüzüm hiç gülmedi İngilizce yeterlik sınavlarında. Kızıma hamile olduğumu öğrendiğim sırada başvurmuştum KPDS’ye. Sınav da sabahları mide bulantısından simit dışında bir şey yiyemediğim döneme denk geldi. Elimde simitimle girmiştim sınava iyi ki o sıra bugünkü gibi yiyecekle girmek yasak değildi yoksa fazla dayanamazdım herhalde. Yine de berbattı son kısmı tamamen bitse de gitsek şeklinde cevaplamıştım ve biran önce kendimi dışarı atmıştım. Herşeye rağmen yeterli bir not almıştım ama sınıra yakındı. Bugünkü ikinci deneyimimse daha farklıydı.

Dün gece her zamanki gibi yattım, sabah sınava girecektim ama bu gecenin tam bir kabus olacağını hiç düşünmemiştim.  Kızım gece 02:00’de ve sabah 05:30’da uyanarak mahvetti beni. Neden bunu bana özellikle sınava gireceğim gece yaptı bilmiyorum ama herhalde minik bebeğimin bana bir kastı olmayacağına göre derdi vardı. İşin en kötü yanı babasını bile istemeyip sadece benim kucağımda sakinleşmesiydi. Mecburen her iki kabusu da süt içirip uyutarak atlattım. Başka çarem de yoktu çünkü uyumaya niyeti yoktu.

Gece yarısı sinirden ağladım ve aslında hiç de boşa ağlamamışım. Sabah uyandığımda eşim de ben de saatten habersiz kalkmamız gerekenden 1 saat sonra o da yine kızım sayesinde uyandık. Ben ümidi kestim tabi sınavdan oysa sonbahara kadar son şansımdı bu benim. Eşim yetişiriz ama 15 dakika içinde çıkarsak dedi. Ben, kızımla, 15 dakikada… hazırlanmam imkansız dedim ama 15 dakika sonra kapıdaydım. Nasıl oldu inanamadım kendime. Kızımı kayınvalideme bırakıp koyulduk yola. Sınava 15 dakika kala yetiştim tabi. Ama halim tek kelimeyle perişandı. Ağzıma bir lokma koymamış, su bile içmemiş, gözleri hala uykulu sefil bir durumda hissediyordum kendimi. Önüme sınav kağıdı gelince anladım ki ben sınavdayım ama o halde soruları yorgun ve esneye esneye nasıl cevapladım o kısmı rüya.

Anneyken kariyer anca bu kadar olur işte. Hani yarın ölmeyeceğimizin garantisi yok ya aynı öyle bir şey. Yarın sınava girebileceğinin hele ki dinç girebileceğinin hiç bir garantisi yok. Çocuğu olmayan çöpsüz üzümlere imrendim bu konuda. Oh istediğin kadar istediğin zaman çalış, istediğin zaman uyu, istediğin zaman kalk. Lüks hatta lüks ötesi bir şey bu anne için. Bekarken hatta evlendikten sonra bile bebeğim yokken derslere, sınavlara yok şöyle çalışamadım, aman ne zor diye yakındığıma bin pişmanım şimdi. Meğer ne rahatmışım o zaman safsataymış benimki.

Çocuklu kariyer çok zor hatta bazen durumu felaketimsi bir hal alıyor. Ama elbette ki iyi ki kızım var şikayetim anne olmak değil, kariyer meraklısı anne olmak. Çok yorgunum ama kızım uyur uyumaz bende uyumak yerine ders çalışmak zorundayım. Zorlu bir hafta beni bekliyor.