Kızımın son zamanlarda bana olan düşkünlüğü hem bazen yorucu oluyor hem de bana inanılmaz bir zevk veriyor. Büyüdükçe tam bir anneci oldu hatta artık yerdeyken bacaklarıma yapışıp kucağıma almam için deliriyor. Yabancı birini gördüğü zaman direk bana, beni sakın bırakma der gibi bakıyor ya da bazen babasına bile gitmek istemeyip kollarıyla bana dönüp daha bir sarılıyor. Bu durum kimi zaman aile içinde “kızını da kendine alıştırdın”, “tam bir anneci oldu”, “bizi hiç tanımıyor”, “bu kız bizi sevmiyor” vs. şeklinde yorumlanıyor olsa da son derece normal bir durum olduğunu biliyorum.
Okuldan geldiğimde çığlıkları basıp kucağıma bir atlayışı var ki inanılmaz. Onu bırakmak zorunda bir anne olarak en büyük şansım kayınvalidem çünkü onu da çok seviyor ve onunla da mutlu oluyor ama tabi beni görmediği zaman. Beni görene kadar her şey yolunda ama ne zamanki gözüne takılıyorum beni kucağına al diye bir hareketlenip kahkaha atıyor ki kayıtsız kalmam imkansız. Ev içinde onu bırakıp mutfağa bile gitsem içimden 10’a kadar sayıyorum ağlama ön seansına başlıyor ve tabi o sırada peşime düşmüşte oluyor. Bazen kapının eşiğine gelip başını uzatmış beni seyrederken yakalıyorum, bazen de evin içinde acaba nereye gitti diye beni ararken. Tüm bu söylediklerim 1-2 dk. içinde olan şeyler tabi.
Bebeklerde bu dönemlerde anneden ayrılma kaygısı başlarmış ve bu durum anne-bebek arasında kurulan duygusal bağın gelişimi için son derece önemliymiş. Kısaca anladığım kadarıyla kızımın bana olan düşkünlüğü aslında onun bana olan güvenini ve sevgisini gösterirmiş. Tam da bu durumda bana da görevler düşüyor tabi mesela onun bana olan güvenini asla sarsmamak gibi ya da benim de ona onun kadar düşkün olmam gibi. Ama zaten ben kızımın delisi olduğuma göre problem yok;)Ve aşkımızın geldiği son nokta; bu gece kızım yine diş derdiyle çığlık çığlığa uyandı. Kucağıma aldım ama acı çeken kocaman gözlerle bana sarılarak ağlamaya devam etti. Ben onu sakinleştirmeye çalışırken en sonunda sıkı sıkı sarılıp koynuma alıp yatırdım ve yatmamla ağlamasının kesilip uyuması bir oldu. Tabi bende de gözyaşı sel oldu. Bir süre sonra yatağına bıraktım ve tekrar uyanınca aynı metotla yine uyudu. Bu durumda kızımın ağrı kesicisi ilaçlar değil anne koynu oluyor sanırım.
3 yorum:
bu Allah tarafından kadına hediye edilen en muhteşem en doruk hisler..anne-evlat arası ,hele de o evlat tamamen anneye aitken yaşananlar..çocuklar büyümeden ve bizim çocuğumuz olmanın dışında "kendileri" olmaya başlamadan önceki zamanı çok iyi değerlendirmek,tadını çıkarmak gerekiyor herhalde..:)
tevafuk oldu,dün bir radyo programında dinlemiştim.şöyle diyordu,"aslında çocuk anneden ayrılmaya meyillidir.yani bir dönem sonra çocuk anneye düşkün ve bağımlı olmaz.ancak anneler çocuklarına bağımlı hale gelmişlerdir ve çocuklarından ayrılamazlar".. bu noktada biraz dikkatli olmak gerekiyor sanırım.ancak bizimkiler henüz çok miniş:))okaliptüs ağacına sarılmış koalalar gibi yapışık gezmemizde bi sorun olmaz diye düşünüyorum..işte bi 25 sene falan böyle yaşarım ben:)))uuu gidip mıncırıcam şimdi minik koalamı:)))
not:sonumuzu hiç iyi görmüyorum>:))
sevgilerimle..
Deniz,okaliptüs ağacı.:))
Merhaba Deniz,
Bu notu hem kendi bloguma hem de senin bloguna bırakıyorum. Hani derler ya pozitif elektrik vs. bu internet aracılığıyla olurmuymuş bilmezdim ama olurmuş senden acayip pozitif elektrik aldım:))) buralarda benim gibi "tevafuk" kelimesini kullanan birini tanıdığıma sevindim:)
Sevgiler...
Sakın yanımda yatırırsam alışır mı diye çekinme dite kendi tecrübemi yazmak istedim: Kızım 2. ayından bu yana kendi yatağında yatıyor ama her istediğinde yatağıma aldım. Özellikle diş çıkardığı dönemlerde ve 12-15 ay arasında hep birlikteydik. Ya yatağıma aldım, ya ben onun yatağında yattım ya da yer yatağında beraber uyuduk. Ama 15. aydan bu yana hiç yatağımıza gelmek istemedi. 3 ay oldu, halinden memnun. Eğer 2 yaş civarı gene isterse gene beraber yatarız. Alışmayacağına eminim artık.
Bir de bebeğin anneye bağımlılık göstermesi çok sağlıklıymış. Gönül koyanları dinleme sakın, kızını zorla senden uzakta oyalamaya çalışmalarına izin verme. Hepi topu bir 7-8 ay sonra o sana el sallayıp sevdikleriyle attaya gidebiliyor olacak zaten. Zorlamasınlar bebişlerimizi :)
Yorum Gönder