13. Hafta: Durum: 2-2

Sanki alakasızmış gibi bir başlık oldu ama alakalı hem de pek alakalı. Şimdi ben 13. Haftayı tamamlamış olarak değil 14. Haftadan da bir gün çalmış olarak yazıyorum bu postu.

Yazmazsam olmaz çünkü bekleyemem bu haberi vermeden. Okuyanlar bilir olan haberi vermezsem içim içime sığmaz, patlarım. Bugün doktor kontrolümüz vardı aynı zamanda ikili test için de kan verdim. Demir ve vitaminlerimde eklendi reçeteme ama tabi ki konunun aslı bunlar değil.

Konu: Cinsiyet

Aslında 16. Hafta civarı belli olur cinsiyet en azından pek çok kaynakta öyle yazar. Zaten doktorlarda emin olmadan söylemek istemez, hatta bazı doktorlar emin olsa da prensip olarak söylemez ki iyi ki öyle prensipli bir doktorum yok.

Bu kadar erken belli olduğuna göre de belirgin bir şeyler olmalıydı dimi. Doktorum bana gösterip bak burada görüyorsun değil mi derken, ben saf saf neyi görüyor muyum diye soruyordum. Bu defa da erkek annesi olacakmışım yani bir oğlum olacak.

Samimi olmak gerekirse bir sevindim ki erkek olduğunu duyunca, ben bile bu kadar sevineceğimi düşünmüyordum. Hani hep kız da olsa erkek de fark etmez diyordum ama neden bu kadar çok sevindim. Doktor kız demiş olsa, herhalde yine yerimden fırlamak istercesine sevinç gösterisi yapmazdım.

Aslında bu kız oluşunun kötülüğünden ya da erkek oluşunun iyiliğinden değil de farklı oluşunun cezp ediciliğinden. Kız bebeği tatmış bir anne olarak erkek bebek nasıl oluyordur diye merak etmez olur muyum? Ediyorum tabi ki. Ayrımcılık yaptığımdan değil sadece merakımdan.

Nurefşan’ın dayısı futbol oynayacağı bir erkek yeğenle ilgili büyük hayalleri olduğundan ve hatta ye tatlıyı ablacım ye diye diye bana tatlılar taşıdığından, emeklerinin karşılığı erkek yeğen olunca sevinçten delirdi. Hadi o tamam da ailenin diğer bireylerinin de geri kalır bir yanı yoktu yani, herkeste bir tebrik bir sevinç. İçten içe kız olsaydı ne fark ederdi ama bu da haksızlık dedim.

Toplum da kızı olanın oğlu olsun, oğlu olanın da kızı olsun duygusu yaygınmış ki buna bende dahilmişim sanırım diye düşündüm ve üzüldüm. Önemli olan sağlıklı, hayırlı bir evlat olmasıdır, ister hepsi kız olsun ya da erkek fark etmez.

İşte 2-2 derken, şimdi evde durum 2 kız 2 erkek oluyor ve tabi ki eşim bu durumdan çok memnun. Hedef 3-3 desem abartmış olur muyum? Olurum da ben kalabalık aile hayali olan, çok çocuklu ailelere gıptayla bakan biriyim. Bu fikrimi da buraya küçük bir not olarak yazdım ki bakalım havlu atacak mıyım yoksa fikrimde sabit mi kalacağım.

Bu arada ben kızımın delisiyim de ben oğlumun ne'siyim? Blogumun adını seviyorum ama ben....