33.Hafta: İyi Gidiyoruz

Bu haftanın da bitişi itibariyle evdeyim artık. Planlar tutmadı her zamanki gibi. Okulda deneylerimin büyük kısmı bitti ama çok küçük bir eksik kaldı ve onun da malzeme siparişi verildi. Malzemenin gelmesi 20 gün, eğer vaktinde gelirse en fazla 1 haftalık daha işim var. Yalnız bu demek olur ki, 37. haftadan sonra çalışacağım. Kısaca şuan bilemiyorum önümüzdeki günler ne gösterir, tek bildiğim bir dönem uzarsa da uzasın yeter ki her şey temiz olsun.

Oğlum için ufak tefek alışverişler yapa yapa epey bir kıyafet almışım. Biraz erken mi oldu bilmem ama hepsini güzelce yıkadım ve kayınvalidem de sağ olsun ütüledi. Kızımdan edindiğim tecrübeler doğrultusunda, 0-3 ay civarı kıyafetleri olabildiğince asgari tuttum çünkü hızla buyuyorlar ve 3 ay bile giyemiyorlar. Bu sefer elimde mini mini bir iki kez giyilip kenara atılmış dağ gibi bebek çamaşırları olmayacak en azından. Hastane çantamı da hazırlamaya başladım ve hazırlarken yine yeniden farklı bir heyecan duydum. Aynı şeyleri iki kez yaşasa da insan, duygular değişmiyor.

Daralan yerine rağmen çılgınca hareketlerle beni hoplatmaktan taviz vermeyen bir oğlum var. Bu hafta hareketlerim kısıtlansa da, her zamankinden daha enerjiktim. Kramp olayını hiç yasamadım, reflü olayı da yağlı yemediğim sürece hiç olmadı. Akşamları ayaklarımın şişmiş olması dışında bir sorun yok ama o da tüm gün ayakta duran normal insanlarda bile görülürken bir hamile için çok normal tabi ki. Bu arada yarın doktor randevum var ve çok heyecanlıyım. Bakalım bizim hareketli bıcırık içerde ne duruma gelmiş.