Hamile Annenin Hastalıkla Sınavı

Uzun zamandır hiç olmadığım kadar hasta oldum ve hamileyken ilaç almam ben dediğim halde kendi özgür irademle ilaçları bile isteye yuttum.

Ara sıra nezle gibi oluyordum ama bu son hastalığımda ateşim de çıkınca epey korktum. Ateşim 38.5 oldu ve doğru hastaneye koştum. Şükür ki, yine iyi bir doktora denk geldim ve bana Minoset dışında bir şey vermek istemedi ama yakalar yakalamaz da vitaminli ve ateş düşürücülü serumu taktırdı.

Hastalığım öyle bir döneme denk geldi ki, tam tezle ilgili her şey yoluna girmeye başlamış ve bu dönem bitirme ihtimalim doğmuştu. Hastayım diye bir gün ihmal etsem geldiğim noktayı yeniden kaybedebilirdim çünkü bu iş öyle bir şey ki deney aşaması günler sürüyor ve bir gün ihmal etsen başa geri dönmek zorunda kalıyorsun. Üstelik şu master hayatımda öğrendiğim en önemli şeylerden biri de hiç kimseye güvenilmemesi gerektiği. Yapabilecek olan olsa bile sütten yanan ağzım bu riski göze alamadı ve hamilelikte ilaç kullanmamak için direnen ben, Minoset’i yuttum işime devam ettim. Minoset'ten bu kadar performans beklemiyordum aslında, öyle ki yuttuktan yarım saat sonra beni hiç de hasta değilmişim gibi yüksek bir enerji kaplıyordu.

Sonuçta hamileyim ve kendimi bu kadar yıpratmam doğru değil. Doktor da aynı şeyi söyledi, hem çocuğun var, hem yüksek lisans yapıyorsun, hem de hamilesin ve bu şekilde iyileşemezsin, en az dört gün yatarak istirahat etmen gerek dedi. Dedi ve haklıydı ama benimde son şansımdı artık.

Tabi ki, harcadığım bu performanstan dolayı hala iyileşemedim. Ateşim hastaneden sonra iki kez daha çıktı. Hafta sonu iyileşmek için bol bol dinlenmeye çalışacağım ama evde bir kişi daha olsa bile sürekli yanıma gelip beni kaldırmaya çalışan, anne diye diye bağıran bir kızla ne kadar olur bilemiyorum. Tek bildiğim, iki çocuklu hayat zor olacak ve resmi olarak iki çocuklu olana kadar, daha doğrusu bir çocuklu bir de bebekli olacağım güne kadar ne yaparsam kârdır anlayışındayım. Doğru düşünüyorum ama belki de yanlış yapıyorum, bu da bir tercih.