29.Hafta: Daha Bir Ağır

Bu hafta epey ağrım vardı ama ilginç olarak evdeyken artan, dışarı çıktığımda azalan bir ağrı bu. Artık bebekle beraber bende epey ağırlaştım ve bu konuda daha önce bir yazı okumuştum. Ağrılara yürümenin iyi geldiği söyleniyordu. Ne zamanki okula gidiyorum ağrı olmuyor ama koşturmaktan yoruluyorum, okulda merdiven çıkınca nefes nefese kalıyorum.

Evdeyken ise daha çok yoruluyorum sanki. Kızım benden bir dakika ayrılmak istemezken, bırakın yatmayı koltukta oturmama bile tahammülü yok. Hemen kaldırıp yanına oturtuyor ya da bir yerlere koşturuyor. Onunla gelişimini destekleyici oyunlar oynamaya çalışıyorum ama o oynarken nedense ben çok yoruluyorum. Dışarda olduğum zaman bu kadar pestilim çıkmıyor.

Geçenlerde artık bunalmış bir anımda, yakın bir dostuma mesaj attım. Kendimi çok sağlıksız, hantal ve hasta hissediyorum artık bana bu hamilelik çok zor geliyor, hele ki 19 aylık bir bebekle çok daha yıpratıcı dedim. Pişmanlığımdan değil tabi ki, şükrüm de sonsuz ama ara sıra böyle sıkıntılı hallere ister istemez giriyor insan.

Koşmak, spor yapmak hatta hoplayıp zıplamak istiyorum. Eski halime bir dönsem iki çocuk mesele değilmiş gibi hissediyorum. Kısaca, hamilelik bir hastalık olmasa da insanı kısıtlayan sıkıntılı bir dönem olabiliyor. Sağlık gibisi yok... Nurefşan’a hamileyken bir daha hiç eskisi gibi hafif ve aktif hissedemeyeceğim sanıp üzülürdüm tabi sonra yine eski halime döndüm. Şimdi en azından, tecrübelerimden dolayı bu dönemin geçici olduğunu biliyorum ve oğluma sağlıkla kavuşmayı diliyorum.