Çevremde gençler görüyorum, yaşı benden küçük, benimle yaşıt ya da benden büyük ama hepsi bekar gençler. Çoğu ne üzücü ki, ailesinin ne kadar değerli olduğunun bilincinde bile değil. Anne ve babasının sadece ama sadece var olmasının bile ne büyük bir kıymet olduğunun farkında değil.
İnsan evlendikten sonra daha bir anlıyor sanki ailesinin önemini. Anne-baba her zaman sevilir elbette ama onların varlığının manevi huzuru, o varlıkta güç bulmanın inanılmaz hafifliği sarıyor insanı ve onları kaybetme korkusu işliyor içine.
Ben annemi erken kaybettim ama babamın varlığı bile benim en büyük desteğim. Hani babam var ya, orada öylece dursa da yeter bana, yeter ki hep olsun ve hiç eksilmesin başımdan. Evlilik ve eş bir insanın yaşamındaki en büyük dönüm noktalarından biri olsa da, eş olunan kişi mükemmel dahi olsa arkanda gücünü hissettiğin aile kavramı -anne ya da baba- seni daha dik tutuyor.
O yüzden üzülüyorum, annesinin babasının gönlünü yıkanlara, onların ufacık bir isteğini geri çevirenlere, dik başlı davranıp azıcık alttan almayanlara ve varlıklarında bulamadığı mutluluğu yokluklarında arayanlara. Oysa üzerine titrerken evladımın, eşim ve ben onun için hep en iyisini isterken, o başını azıcık bir yere çarpsa ikimizin de içi sızlarken işte bizi de böylesi düşünen birileri var(dı) diyorum.
Babam beni çok sever biliyorum. Benim ve eşimin her zaman destekçisi olmuştur, duacısıyım. Yapabileceği bir şey varsa bizim için fazlasını yapmıştır ve ben şimdi kendi evladımı sarıp sarmalarken ailemin de beni her yaşta sarıp sarmalayacağının bilincine varıyorum. Annemi başka bir âleme uğurlamış olsam da, sadece babamın varlığıyla büyük bir mutluluk duyabiliyorum ve ondan da erken ayrılmamak için dualar ediyorum.
İşte ben bu gözle bakarken kendi aileme, eşimin ailesine de aynı gözle bakıyorum. Onu da böylesi seven bir anne- babası var ve onlar onun için ne kadar değerliyse benim için de o kadar değerli. Onların da gönüllerini hiç kırmamam gerektiğini, onları da sevmem gerektiğini biliyorum.
Keşke tüm gençler bu bilinçte olsa. Keşke herkes ailesinin gönlünü yapabilmek için elinden geleni ardına koymasa. Keşke herkes eşinin ailesini de kendi ailesi gibi düşünüp, onlar da benim eşimi bu dünyada sonsuz ilgi ve merhametle seven ailesi deyip sevebilse.
Bu dünyada anne ve babanın evladına duyduğu merhametin üstünde bir merhamet olabilir mi? Neden insan sahip olduğu merhamet önderlerinin kadrini bilmez…
2 yorum:
Allah annenize rahmet etsin babanıza uzun ömürler versin. Anne babanın kıymeti gerçekten evlendikten sonra daha da iyi anlaşılıyor. Gençler de evlenmeye kalmaz anlarlar inşallah. Ben düşünüyorum da ufak tefek de olsa ben de üzmüşüm zamanında annemle babamı ama şimdi elimden geleni yapıp gönüllerini hoş tutmaya çalışıyorum Ne bileyim biraz gençlik cahilliği mi deli kanlılık mı acaba? Allah başımızdan eksik etmesin:) Sevgiler:)
Canım benim keşke herkes senin gibi düşünebilse hatta gençlerden önce büyükler de aynı şeyi düşünebilse.Kendi çocuklarını kendi egolarına kullanmasalar ve hatta gelin veya damat farketmez başkalarının evladına zulmetmeye kalkmasalar.Bu tarz zihniyete sahip insanların çocukları da aynı hatalarla yoğrulup topluma salıveriliyor ..Yani zincir devam ediyor... canım , hayat hep yüreğin gibi adil olsun sana ...İyiler yoldaşın olsun,öpüyorum :)
Yorum Gönder