Karışığım(!)

Bu sıra final dönemimde olduğum için biraz yoğundum ve bugün son sınavımı da verdim. Evet yüksek lisans hayatımın son sınavıydı bugün ve ders sorumluluğum bitmiş oldu. Şimdi tamamlamam gereken bir tez ve hazırlamam gereken savunma var. Onu da ikinci bebiş gelmeden halledebilirsem haklı bir gurur yaşayacağım.  

Zaman zaman bunalıp keşke hiç kalkışmasaydım ben bu işe dedimse de, şimdi iyi ki başlamışım diyorum. İçimde çelişkiler yumağı var ve beni bu hale getiren ben miyim yoksa anneliğim mi anlayamıyorum.

Ev hayatı hiçbir zaman bana göre olmadı mesela. Hiç sevmem ev işi yapmayı, evdeki tüm işler benim için gerçekten iştir ve pratik olarak halledebilmenin yollarını ararım hep. O yüzden düzenli silinen camlarım, her gün tozunu aldığım vitrinlerim olamadı. Mutfak temizlemek ve evi süpürmek en rutin ev işimdir ve gerisi hep teferruat olmuştur benim için.

Ev hayatı bana bu kadar uzakken, boş kaldığım zamanlarda hep sıkılmışımdır. Bugüne kadar da pek boş kaldığım söylenemez. Hamile halimle düşünüp taşındım başladım yüksek lisansa. Mesleğim bir yerlerde çalışmaktan ziyade üniversite de bilimsel çalışmalara devam etmeyi daha çok gerektiren bir meslek ve o yüzden benim tercihim üniversite oldu.

Şimdi düşünüyorum yeniden… Evin içini dinlenmek dışında pek de sevmeyen, sosyal dünyadan uzaklaşınca bunalımlara giren ben yüksek lisans bitince ne yapacağım. İşte tam da çelişkiler burada başlıyor. Bundan bir önceki yazımda kreş olmaz dedim, çocuklarımı kreşe bırakamam dedim, ben onların başında olmalıyım dedim. Dedim de dedim ve hepsinde de samimiydim ama bir yanım ben onca zaman hiçbir şey yapmadan, yolculuğa devam etmeden nasıl yapabilirim diyor.

Ev hayatı bana göre değil biliyorum, sıkılacağım bir süre sonra. Öyle arabam olsun, çocukları da alayım, özgür olayım deyip kâh orada kâh burada takılmak da tatmin etmez eminim. Bir yanda çocuklarım, bir yanda sosyal hayatım, bir yanda evde kaldıkça deliren halim. Bazen birkaç gün kızımla vakit geçirip tekrar okula döndüğümde, yeniden nefes almış gibi hissediyorum. Gökyüzüne bakıp, kirli ya da temiz tam emin olamadığım havayı içime çekmek bile zihnimi renklendiriyor.

İşte böyleyim bu sıra. Karışık, karmaşık, ne istediğini aslında çok iyi bilen ama oyunu kuralına göre oynaması gerektiğinin farkında olan ve aslında kurallardan da pek bir bunalan, sahi kural mı bu şimdi diye sızlanan öyle bir haldeyim işte.