En büyük yardımcım; kayınmeleğim

Bunca zaman boşuna kendimi yıpratmışım anlaşılan. Kayınvalidem kızıma çok ama çok iyi bakıyor ben yokken. Öncelikle kızımın bütün programını anlattım ona ve o da bu programı çok güzel uyguluyor. Üstelik kızım babaannesine bayağı alışık, seviyor ve mutlu oluyor onunla hissediyorum.

Annelik zordur; hem bebek, hem evle ilgilenmek… Şimdi bir de bir ayağım dışarıda olunca evle ilgilenmek iki kat daha zor. Aslında bakarsanız bebekten sonra ev işi yapmak benim için çok zorlaştı hele ki o büyüdükçe sadece o uyuduğu zamanlarda genel bir şeyler yapabiliyorum.

Oldum olası hamarat değilimdir, sevmiyorum ben ev işi yapmayı. Avizelerin üzerindeki tozlara varana kadar ince ince düşünen, her temizlikte prizlerdeki tozları da alan, her gün evini silip süpüren bir kadın olmadım ben hiçbir zaman. Mizacıma ters benim ama hep imrenmişimdir böyle olanlara. Şöyle bir el çabukluğuyla ortalığı toparlarım, pırpır hemen bir toz alırım, hele bebekten sonra evi hergün süpürmeye çalışırım ama her gün silmem, mutfağım elinden geldiğince toplu ama her daim değil yine de hele ki bebekten sonra daha da dağınık biriyim ben. Sağda solda oyuncaklar, kızımın genel ihtiyaç malzemeleri, kitap, peçete, biberon vs. var işte hep bir dağınıklık. Genç kızlığımdan beri hep söylerim dağınıklık içinde düzenim var benim. Çalışma masam hep dağınık olurdu ve toplanmasından nefret ederdim çünkü o dağınıklık içinde aradıklarımı kolayca bulurdum ama toplandı mı 40 saat arardım bir şeyi.

Kısaca genel-geçer bir ev hanımıyımJ literatüre bu da girmeli bence; genel-geçer ev hanımı. İnce işi sevmem, cam silmekten nefret ederim, balkon yıkamaktan daha da nefret ederim, ütü yapmaktan en nefret ederim vs. böyleyim işte, bu kadar oluyorum daha fazlası boğuyor beni bu ev işlerinde. İşte canım kayınvalidem bana her gelişinde benim yapmaktan en nefret ettiğim o işleri yapar hatta fazlasını da. Benim ev işleri konusundaki yaklaşımımı çözmüş ama beni böyle kabullenmiş asla eleştirmeyen, hep yardımcı, tatlı ve akıllı bir kadın. Hele şimdi ben yokken kızıma bakıyor ve o uyurken hiç boş durmuyor. Onun da mizacı böyle, oturamıyor illa bir iş yapacak. Kendisine hep minnettarım ki bana gerçek annelik yapmıştır. Rahmetli annemde, ilk evlendiğim zamanlar evime gelip sen beceremiyorsun, okuyacağım bahanesiyle bir iş öğrenmedin deyip girişirdi işe. Bu konuda bana annemi aratmıyor kayınmeleğim. Çok var mıdır böyle bir kayınvalide bilmiyorum, o yüzden aman aman maşallah diyorum. Ama ben de onun için her koşulda, her ihtiyacı olduğunda elimden geleni değil fazlasını yaparım.