Cadılar kulübüne bir aday var

Kızım her geçen gün bir başka artık, her hali bambaşka. Bu sıralar dediğini yaptırma çalışmaları var; her istediğini yaptırmak için mutlaka bir yol buluyor. Çığlık, kıyamet, bağrış takılıyoruz artık.

Anne gel beni kucağına al hemen çığlığı var, bu tiz bir ses. Bu oyundan sıkıldım artık var, bu da yüksek bir bağırma sesi ki genelde uzayan bir aaaaaa sesi.  Artık acıkma derdi pek olmuyor çünkü düzenimizi kurduk ama az da olsa olunca ağlamak en büyük çözümümüz. Bir de arabada giderken sıkıldım ben artık sesi var, ana kucağından kalkmak için yapmadığı çılgınlık kalmıyor ve bu özel bir ses, tarifi bile yok. Zaten artık bir süre uzun yola çıkmama kararı verdik çünkü yol giderken olmasa bile dönüşte mutlaka işkence oluyor. Durmuyor ana kucağında ve bazen mecburen kucağıma alıp sakinleştiriyorum. Bir gün iyi ki varsın İstanbul trafiği diyeceğim aklıma gelmezdi ama genelde hep trafik olduğu için kucağıma alma seansları güvenlik açısından daha bir emin oluyor.

Her çığlığında istediğini anında yapmamaya çalışıyorum çünkü demek ki annem ben bu çığlığı atınca istediğimi yapıyor gibi bir algısı olup, isteklerine hep bu yolla ulaşmaya çalışmasın. Gel gör ki pek de dayanabildiğim söylenemez bu duruma. Genelde önce yanına giderek çığlığını kesip sakinleştiriyorum ve sonra istediği şey her neyse yapıyorum. Ama bu da ne kadar doğru bilmiyorum yani içgüdüsel bir çözüm buldum bu duruma. Tek bildiğim o anda ona hiç ilgi göstermeyip sanki yokmuş, duymuyormuşum gibi davranamıyorum çünkü hiç kesmiyor o çığlığı, aksine ses yükseldikçe yükseliyor.

Bu kız büyüdükçe cadılaşıyor ama böyle dünya tatlısı cadıya can kurbanJ