Şimdi bana en büyük hayalimi sorsalar hiç ama hiç düşünmeden vereceğim bir cevabım var. Aslında bir o kadar komik ama bir o kadar da hüzünlü bir istek benim için. UYUMAK.. evet evet tam da bu uyumak ama nasıl, yatağıma yatmak ve ta ki kendim uyanana kadar uykumu tamamen alıncaya kadar uyumak. Bana o kadar zor, o kadar ütopik geliyor ki artık bu istek çünkü biliyorum çok uzun bir süre benim için sadece bir hayal bu. Bebeğim için her gece o uyansa da uyanmasa da programlanmış saat gibi defalarca uyanmak var benim uykumda, gece o uyumazsa veya hastaysa veya dertliyse veya belki de sebepsiz keyfinden uyumuyordur.. işte her neyse o uyuyana kadar uyumaya hakkım yok benim, o her uyandığında gece de belki bir defa belki beş defa kalkıp onu sakinleştirmek doyurmak var benim uykumda, hele öğlenlere kadar uyumak nerde artık sabahın en erken saatinde onunla beraber kalkmak var ve güne uykusuzluktan ölen gözlerle başlamak ve o uyur uyumaz tekrar bende uyuyacağım demek ama gün içerisinde bir daha hiç uyuyamamak. Çünkü onun o gülüşüyle inanılmaz bir enerjiyle yüklenip bütün günü bu enerjiyle idare etmek ve akşam olunca yine aynı hayalin peşinden koşmak varJ
Bence pek çok anne böyledir en azından çocuğuna tek başına bakanlar ama benim yanımda birileri dahi olsa ben yine onun beslenme, temizlik vs. ihtiyaçlarını hep kendim karşılamak isteğindeyim neden bilmiyorum ama içimde bebeğime bunu ben yapmak zorundayım gibi bir içgüdü var yani ne yardan geçerim ne serden bebeğime her koşulda kendim bakmaya kararlıyım bu uğurda pek çok şeyi de gözden çıkarmaya razıyım.
Hamileyken çocukta yaparım kariyer de ilkesiyle geziyordum ortalarda hatta hadi dedim güzelim genetik lisansımı bir yüksek lisansla taçlandırayım. Ve kariyerin uçsuz bucaksız denizine yelken açtım, okulda herkes beni takdir ve tebrik ediyordu karnım burnumda girdiğim sınavlarda herkes bir umut hadi Sevde şurda bir sancın tutsun da biz de sayene yırtalım bu sınavdan diye espiriler yapan yapanaydı. Bense kendimden emin çocukta doğunca atarım kayınvalideme devam ederim kariyerime diye atıp tutuyordum ta ki o muhteşem varlığı kucağımda bulana kadar. Ne yalan söyleyim deneyimli anneler hadi Sevde hadi çocuk doğunca da böyle konuşacak mısın bakalım derlerdi bana ki çok haklılarmış meğer. Şimdi bebeğimden başka bir şey yok gözümde. Ben kariyerimi bu sevimli yaratığın üzerinde yapmaya karar verdim bile. Gerçi hala etrafımda özellikle erkek cinsleri bu konuda bana tam gaz karşı hepsi bir olmuş zorla yaptıracaklar o yüksek lisansı bana sürekli didikliyorlar beynimi bu dönem başla başla diye. Ama ben de kararlıyım, bebeğimi bırakamayacığımı biliyorum en azından. Of bakın şimdi bu yazının sonunda yine karıştı kafam, neyse bebeğim uyandı gidip onun yüzüne bakıp tekrar kurtulayım bu kafa karışıklığındanJ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder