Bir kız annesini kaybederken; bir kız annesini buldu

Kızım öyle bir girdin ki hayatıma hem de hiç çıkmamacasına. Bu büyük maceranın ilk adımını 30 Ekim 2009 günü heyecanlı bir bekleyişin sonunda gördüğüm çift çizgiyle attım ben. Sen karnımdayken ne güzeldi ama sen yanımdayken daha da güzel. 9 ay bekledim seni heyecanla, sabırla, sevgiyle... Ama sen yerini çok sevdin galiba 3 gün fazla beklettin bizi küçük hanım, ben gözüm yollarda 1 ay önceden başlamıştım ha geldi ha gelecek diye ama senin hiç acelen yoktu anlaşılan annene kavuşmayaJ Ama geldin hem de bana mükemmel bir doğum hikayesi yaşatarak geldin 9 Temmuz 2010 günü. Hikayemi anlatmaya kıyamam ben o ikimizin arasında sır dimi meleğim;) 9 Temmuz gülüşüm oldu, kırılan umutlarımı onarışım, acının tam ortasındayken mutluluğum oldu. Seninle her şey yeniden anlam buldu her şey seninle en baştan başladı sanki, sen benim en umutsuz anımda geldin yanıma, sen beni içimin en acıdığı zamanda buldun ve hiçbir şey avutamazken senin sevgin avuttu beni. Bir kız annesini kaybederken; bir kız annesini buldu. İşte bizim hikayemiz bu..

Bu hikaye daha yeni başladı..

İnşallah çok çok çok uzun bir hikaye olur bizimki kaybeden o kız kadar kısa değil...