Oğlum doğduğundan beri, kızımda bir oğlumu taklit etme hali
mevcut ve ben bunun önünü alamıyorum. Pedagojik olarak normal bir süreç tabi
bunu biliyorum. Oğlum da büyüdükçe ve ortamı algıladıkça ablasını örnek alarak
taklit etmeye başladı.
İkiz olsalardı bir şey fark etmezdi bence, en azından tek
doğumla ikisini birden çıkarırdım aradan, büyür giderlerdi beraber. Çünkü şu an
bir abla-kardeş yok bizim evde, iki bebek var. İkisini birden aynı anda
uyutması mümkün olmayan, gece biri ağlayarak uyanırsa diğeri de az sonra
ağlayarak uyanan, sabahları aynı saatte kalkan, gün içinde hep birlikte vakit
geçiren, yiyen, içen, oynayan, ağlayan, deliren, birbirini etkileyen,
dönüştüren iki bebek var evimde.
Devamı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder