Annemi tam 600 km. uzağımıza, memleketimize, Karadeniz’e defnettik..
Bundan 2 ay önce gidebildim oralara, 2 ay önce ziyaret edebildim annemi. Bu bayramda çok istedim gitmeyi, başucunda durup iki kelam etmeyi, dua etmeyi istedim ama olmadı.
Olmadı çünkü düşünmem gereken bir de kızım var. Babam ve kardeşim 1 gece kalıp dönmek üzere dün çıktılar yola. Bende başından beri gideceğimi söylüyordum ama bu kadar kısa aralıklarla gidip gelmek kızıma tam bir eziyet olacaktı biliyorum. İstanbul içinde bile yol biraz uzayınca eziyete dönüşüyor zaten.
Çok düşündüm, her şeye rağmen gitmeliyim dedim… Eşim de kararı tamamen bana bıraktı ama zor olacağını söyledi, babamda aynı fikirdeydi.
Anneyim işte ben, benim 1 yaşında bir bebeğim var. Anne olmak demek, kimi zaman iki tercihten birini seçmek ve iki karar arasında bocalamak demekmiş. Kızımı kayınvalideme bırakmayı da geçirdim aklımdan ama onu 2 günde olsa bensiz bırakamazdım, sonuçta hiç kimse ben gibi olamaz ona.
Kararı evlatlığım değil anneliğim verdi ve gidemedim. Bir dahaki bayrama diyorum şimdi, bir dahaki bayrama daha planlı olur ve kızım daha da büyümüş olur inşallah.
Bu bayram gelemedim anne..
5 yorum:
Nur içinde yatsın. Allah sabır versin size. Annen de bu şartlarda istemezdi zaten gitmeni. Sonuçta O'da seni düşünürdü.
canım benim , duaların ulaştır annene mutlaka..umarım en kısa zamanda ziyarete gidebilirsin anneciğini ...
Sen çok duygusalsın, bense hissiz bir insanım. Muhakkak sen benden farklı hissediyorsundur ama bence mezarlık ziyareti yaşayanlar için önemli, ölüler için değil. Annenin yeni yuvası mezarlığı değil; çok daha güzel bir yerde. Ettiğin her dua ona ulaşıyordur, nerede edersen et.
hepinize çok teşekkür ederim. Çokbilmiş tabi ki haklısın kesinlikle öyle ama bu sanırım benim kendimi ona daha yakın hissetmemle alakalı yani anlatılmaz yaşanır diyelim..
Nur içinde yatsın,bende senin gibi düşünüyorum gidebilmeyi çok isterdim,inşallah çok yakın zamanda ziyaret edebilirsin.
Yorum Gönder