Mesela...

Mesela, kızım şunu da şöyle yapsaydı ne güzel olurdu dediğim neler var diye düşündüm de,

Mesela, sabahın köründe uyanıp, çığlık kıyamet bağırarak beni uykumdan sürükleyerek uyandıran kızım, sabah uyandığında sessizce etrafındaki oyuncaklarıyla oynasa bir süre, yatağında uyku-uyanıklık arası bir keyfi yapsa, sağa sola bakıp takılsa ve bende uykuma biraz daha devam etsem.

Mesela, yemek yerken oyalanması için mutfaktaki pek çok materyali elden geçirmesi gerekmese, her lokma için bir tahta kaşık, bir çırpıcı, bir kase, bir çay kaşığı, bir makarna paketi ve daha bir sürü sayamadığım şeyi elden geçirip incelemese ve bende her defasında mutfak çekmecelerini boşaltıp yeniden yerleştirmek zorunda kalmasam.

Mesela,  günde en az 50 kere baba kelimesini tekrar etmese, sabah uyandığında bile baba diyerek uyanmasa hatta gün içinde ara ara dış kapıya dayanıp babaaaa diye bağırmasa ya da bunları yapsa bile bir kere de arada anne dese ve bende bu mutluluktan nasiplensem.

Mesela, banyoya her girişinde büyük bir keyifle bıcı bıcı yapıp suyla oynadıktan sonra çıkarken kendini çıkmamak için yerlere atmasa, çığlıklar atarak ağlama girişiminde bulunmasa ve bende bir yandan onu zaptedip, diğer yandan havlusuna sararken kucağımdaki çırpınışlarını durdurmak için üstün çaba sarfetmeye gerek duymasam.

Mesela, arabaya her binişimizde acaba oyuncaklardan hazetmeyen kızımı nasıl oyalamalıyım da koltuğunda mutlu mesut oturmalı telaşına düşmem gerekmese,  torpidodaki CD’leri bir posta boşaltıp zaten inceliyor da,  bir de çantamda onu oyalayacak şey acaba nedir sorusuyla cebelleşmesem hatta her defasında kendimi şunu versem bir yerini acıtır, şunu versem yer, şunun şurası keskin vs. diye incelediğim şeyleri yorumlarken bulmasam.

Peki sizin var mı böyle “mesela”larınız? Yazan olursa zevkle okurum.