Blogum... Yazmaya ne vaktim, ne de takatim var bu sıralar ama aklım sende yetmez mi? Her bulduğum boşlukta uyuma eğilimindeyim ve uyumadığım bir boşluk varsa da düşünecek zihnim yok.
Zor olsa da güzel, bu ikili delilik harika bir şey. Dördümüzün olduğu fotoğraf karelerine baktıkça yüzümde koca bir tebessüm yer alıyor ve işte buna değmez mi çekilen zorluklar? Değer.
Az biraz dişimi sıkmam gerek, hele ilk 3 ayı atlatalım. Bir yazmaya başlayacağım sonu gelmeyecek. Neyse, kızım ve gazlı oğlum uyuduğuna göre uyumalıyım şimdi. Her gece gibi bu gece de aralıksız 3 saat uykuyu rüyamda görürüm, o zaman bana tatlı rüyalar:)
Bu e-posta, Turkcell BlackBerry ile gönderilmiştir.
4 yorum:
Yorgun anne :) İyi uykular.
canım en iyisini yapıyorsun.. uyu tabi.. hatırlıyorum dilanın ilk 40 gününü.. ayyy korkunçtu benim için.. sürekli bir ağlama, mızıldama.. çok şükür kırkı çıkınca sakinlemişti.. alışmıştı dünyamıza..
eminim küçük beyde öyle olacak...
biraz sabır..
sevgiler..
Bence çocuk sahibi olmanın en zor yanı bu uykusuzluk. Çok anlıyorum sizi. İnsanın hayat kalitesi düşüyor. Düşünecek zihnim yok diyorsunuz ya, insan doğru davranamıyor da. Ama bebişlere bakınca bütün dertler de gidiyor. Bu dönemler çabuk geçsin dileğimle.
az kaldi,biraz daha gayret:)bu yorgunluklar gecicek ,sende biliyosun ,bol bol uyu simdi:)
Yorum Gönder