Başlığa bakıyorum da, ne kadar kendinden emin bir başlık o
öyle ama canıma öyle bir tak etti ki kararttım gözümü. Neden mi bahsediyorum?
Uykusuz Anneler Kulübü’nden tabi ki.
Oğlumun, nasıl bir uyku düşmanı olduğunu, geceler boyu saat
başı uykumu nasıl darmaduman ettiğini şurada anlatmıştım. Önce kabullenir gibi
oldum, kızım da bol bol uyudum bunda da uykusuzluk varmış kısmette deyip çektim
sineye, kırdım dizimi, eğdim başımı önüme. Bayağı bir çaresiz hissettim
kendimi. Ne kadar çabuk pes ettim öyle, hiç çabalamadan hem de. Devamı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder