tag:blogger.com,1999:blog-2324383897647354763.post7322053148229025321..comments2023-04-14T18:52:25.815+03:00Comments on Kızım ve Oğlum; Kalbim: Öyle Değil Böyle, Yok ÖyleBen Kızımın Delisiyimhttp://www.blogger.com/profile/09367014208161733521noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-2324383897647354763.post-90621838055401842842012-07-11T00:37:29.424+03:002012-07-11T00:37:29.424+03:00ikisine birden yetememenin en büyük sebebi sanırım...ikisine birden yetememenin en büyük sebebi sanırım oğlunun uzun emmesi ve sürekli sende durması gerektiği.biliyorsun,bahsetmiştim Seyyaf da öyle bir bebekti ve ben o yüzden ikincinin de öyle olacağını düşünerek kendimce çözüm üretiyordum.Bunlardan birisi de keçi sütü vermekti.En azından bir süreliğine o tokluk hissiyle beni bırakır da oğlumla ilgilenirim diye düşünüyordum.Bilemiyorum sen ne düşünürsün?Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2324383897647354763.post-27955367817581879712012-07-09T18:16:40.708+03:002012-07-09T18:16:40.708+03:00kesinlikçe çözüm üretmelisin, sağlığın (akıl ve ru...kesinlikçe çözüm üretmelisin, sağlığın (akıl ve ruh sağlığı - beden sağlığını da etkiler) çok önemli. Yetersizlik duygusu tek çocuklu olsam da bende de var, anneanne diye uyanan ve gece onu sayıklayan bir kızım var çünkü ben 12 saat çalışıyorum. Ama sen onlara yetebildğin kadar yeteceğin gerçeğine alışınca herşey daha güzel görünecek. Önceden yetersizlik olarak gördüklerini aslında zaruretten öyle olduğunu kavrayınca rayına oturur herşey...sıkma canını, öyle de böyle zaman kurtaracak seni...cuckanhttps://www.blogger.com/profile/02001912496211689630noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2324383897647354763.post-27163844528573519392012-07-09T16:28:54.623+03:002012-07-09T16:28:54.623+03:00İnanın hislerime tercüman oldunuz. Aynı ruh hali b...İnanın hislerime tercüman oldunuz. Aynı ruh hali bende de sürekli mevcut. Çok çocuklu olup da durumu kotarma işi dışarıdan öyle gözüküyor bence, sürekli birşeyler yarım yamalak yapılıyor ama herşey dört dörtlük yürümüyor. Biriyle herşey yolunda gözükürken ötekinin mutlaka sorunu oluyor yetişilemiyor. Bir çocuk diğerine kesinlikle benzemiyor, birine uygulanan metot diğerine uymuyor; sürekli bir yetişememe duygusu içinde işler bir şekilde hallediliyor. Bazı günler de işler sarpa sarıyor, hiçbirinin gönlü olmayınca olan anneye oluyor, sinirler tavan yapıyor. Ama yine de sonuçta onların varlıkları, bir öpüşleri, bir sarılışları bütün bu zorlukları unutturuyor. Sevgileriyle hayat devam ediyor, işte hepsi bu...bence...<br /><br />sevgilerimleüç çocukluhttps://www.blogger.com/profile/02733338462006526108noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2324383897647354763.post-14192213545141569512012-07-08T23:04:01.337+03:002012-07-08T23:04:01.337+03:00Ben iki cocuklu degildim yine de lohusa depresyonu...Ben iki cocuklu degildim yine de lohusa depresyonum dokuz ay kadar devam etti. Aslinda tam olarak depresyon da denemez; aglamalar, korku, duygu degisimleri ve bitmeyen bir endise hali... Amerikalilar buna "baby blues" diyorlar ki bence cok dogru bir tanimlama. Melankoli gibi... Geciyor be canim, guzellikler kaliyor sonra. Yalniz kalmamak, acik hava, yardim almak iyi geliyor...Anonymousnoreply@blogger.com